Slaaptraining

“Dat internet is eigenlijk een maar een vloek. Het is leuk dat je zoveel informatie kunt opzoeken, maar het maakt je tegelijkertijd ook heel erg onzeker, omdat je van alles leest over hoe het zou moeten. In onze tijd hadden we geen internet en moesten we ook gewoon maar ons gevoel volgen. Je bent moeder. Kijk gewoon naar jouw kindje en doe wat jij denkt dat goed is.”

Ik was voor de zoveelste keer uren bezig was geweest om een koppige baby in slaap te wiegen. Hij was duidelijk doodmoe, maar weigerde eraan toe te geven. Telkens vielen zijn ogen dicht, maar hij deed ze toch ook steeds weer open, om vooral niets te missen, ook niet van zijn eigen saaie kamer. Ondertussen was het bijna 11 uur en ik was doodop. Mijn man zou over een uur naar bed gaan en ik zou er morgenochtend weer alleen voor staan. Mijn moeder reageerde nog op mijn appje dus belde ik haar even om mijn hart te luchten. En toen gaf ze die wijze raad.

Vroeger was niet alles beter. Vroeger hoefde kinderen vanaf 6 pond geen nachtvoeding meer. Laat ze maar huilen, ze hebben genoeg vet om op te teren. Vroeger wisten we niet zoveel als nu en nu weten we nog steeds niet alles wat we over 30 jaar weten. Daarom zijn adviezen nu anders dan vroeger en zullen ze over 30 jaar weer aangepast zijn. Ik heb op dat gebied een zeer begripvolle moeder. Ze is bereid mijn richtlijnen te volgen als het om haar kleinkind gaat en roept niet bij alles wat ik anders doe dat wij ook zonder dat overleefd hebben. Ze past zich makkelijk aan en vindt het juist leuk om die verschillen te horen. Maar ze heeft ook meer levenservaring dan ik. Ze heeft twee kinderen grootgebracht en weet nog heel goed wat die onzekerheid bij de eerste inhoudt, dat je het beste wil voor je kind, maar niet altijd weet wat dat is. Haar advies was echter precies wat ik even moest horen om de knoop door te hakken iets te doen wat ik al wel wilde, maar niet goed durfde omdat ik overal las dat slaaptraining onder de 3 maanden niet gedaan moet worden. Sommige sites zeggen zelfs dat het tot 6 maanden geen nut heeft.

Een kind heeft geborgenheid nodig, zeggen tegenstanders van het laten huilen. Een kind moet ook zelfstandig worden, zeggen voorstanders. Ondertussen was ik doodop van iedere dag zo veel bezig zijn met de kleine te laten slapen. Als hij moe is, wil hij alleen maar rondgedragen worden, wil hij ineens overal kunnen kijken en even zitten is er niet bij. Rondrijden in de wagen? Niet goed genoeg! Een speen? Nee, mama's vinger is nog wel oké. Nou, mama's vingers deden onderhand pijn van zijn harde zuigen en mama wilde ook wel eens haar vingers ergens anders voor gebruiken. En over een kleine 3 weken moest mama weer aan het werk en mama heeft haar slaap wel hard nodig. Met die nachtvoedingen (bv) wil ik dan om 10 uur, uiterlijk half 11 in bed liggen, uitgekleed, gedoucht en niet zo moe dat ik niet meer in slaap kan komen. Dus slaaptraining zou het worden! Het cb later die week was het met ons eens en legde ons uit hoe we dat moesten doen.

We laten de kleine niet oneindig huilen. Ik ben het er mee eens dat hij zich niet verlaten moet voelen, maar onze kleine krijgt als hij wakker is voldoende aandacht! We genieten met volle teugen van hem. Hij vraagt ook veel aandacht. Hij kan 10 minuten alleen spelen en wordt dan onrustig, zet het op een huilen en wil bij ons zitten totdat hij gaat slapen. Zelfs een toiletbezoek kan al rekenen op gehuil. Eten koken? Reken er maar op dat hij huilt om aandacht. Maar mama moet ook eten en zo'n kleine ga ik echt niet dragen bij het vuur en die hete spetters. En om nou alleen maar brood te eten of om 4 uur wanneer hij slaapt al te dineren alleen omdat meneer niet even alleen wil spelen gaat me toch echt te ver. Het is geven en nemen in het leven en dat mag hij, hoe jong hij ook is, best leren.

We hebben gekozen voor 10 minuten laten huilen, dan troosten zonder al te veel prikkels te geven. Dit troosten doen we 2 keer en de derde keer zouden we erbij blijven tot hij sliep. En wat werkt het super! Om redenen die ik hierboven heb genoemd heb ik geen probleem hem te wat te laten huilen. Gegeten, schone luier, geen last van krampjes of wat anders, moe. Die checklist is afgevinkt voordat we hem in bed leggen. Dan mag hij best even laten weten dat hij dat niet leuk vindt hoor.

Dag 1 kostte het ons 5 kwartier om hem in slaap te krijgen. Zou dit ooit gaan werken? Het was weer na 10 uur voordat hij 's avonds sliep, niet eerder dan normaal. dag 2 had hij ook moeite met inslapen, maar nadat ik hem na een half uur nog eens de borst aangeboden had (hij krijst zich wel vaker hongerig), viel hij snel in slaap. Dag 3 was echt een verbetering. In de ochtend viel hij na de 2e keer troosten in slaap, in de middag zelfs al tijdens de 1e keer troosten. Die avond krijste hij zichzelf weer hongerig, maar weer viel hij na de borst om half 10 in slaap. Dag 4 was echt geweldig. Zowel 's ochtends als 's middags viel hij binnen 10 minuten in slaap en 's avonds na 1 keer troosten al! We wisten niet wat we meemaakten! We vroegen ons af of er niet wat gebeurd was, want hij stopte zo ineens met huilen, maar we durfden bijna niet te gaan checken of alles wel goed was, bang dat we hem wakker maakten. Dat was niet het geval. Hij sliep gewoon. Binnen 4 dagen kon onze kleine zonder onze hulp zichzelf in slaap krijgen! Het was 9 uur en meneer sliep!

Vandaag is dag 5. Vanochtend wilde hij niet graag slapen, kostte het 2x troosten, maar papa had hem dan ook op zijn rug gelegd en dat ligt hij niet graag. Vanmiddag had papa hem echter op de buik gelegd en nog geen 3 minuten duurde het totdat het stil was. En dat is nu dus. Wat heerlijk dat deze techniek zo snel zijn vruchten afwerpt! En wat fijn om te weten dat de kleine prima alleen kan slapen. Fijn dat we weer wat tijd voor onszelf kunnen regelen, dat het huishouden weer wat aandacht kan krijgen en ik tijd en energie overhoud om nu even te bloggen in plaats van dat ik op bed moet gaan liggen bijkomen omdat hij blijft huilen. En fijn dat we vanavond als de kleine slaapt nog even kunnen ontstressen voordat het ook voor ons bedtijd is. En vooral ook fijn dat A. zo tevreden is! Hij is echt een leuker mannetje nu hij niet zoveel moe meer hoeft te zijn, maar gewoon kan slapen wanneer het moet.

Dus mam, je had gelijk! Internet is leuk om ervaringen te delen met andere jonge moeders. Internet is handig om informatie op te zoeken. Maar internet is geen moeder en die andere moeders op internet leven niet mijn leven en kennen niet mijn kind zoals ik hem ken. Mijn uitdaging is dus nu om internet als hulpstuk te zien, maar niet al leidraad. Mijn leidraad zal toch echt mijn gevoel moeten blijven. En de laatste dagen voel ik me toch goed! Bedankt mam, ik ben blij dat je er bent en dat ik op jouw adviezen kan rekenen!