Genieten
Soms voel ik me er bijna schuldig over. Niek is nu bijna 3 maandjes oud en alles loopt gewoon. We zijn bezig met een flinke verbouwing zodat we een eigen kamertje voor hem kunnen maken en hebben nu een aannemer gevonden die ons kan helpen. Dat loopt dus.
Niek is een heeeeel makkelijk mannetje, huilt haast niet, zit een goede gebruiksaanwijzing bij en we kunnen alles doen. We slepen hem van hot naar her, hij slaapt overal, vind t niet erg bij "vreemden" en eet en groeit super goed.
Ik zag er best tegenop om te gaan werken. Heb als moeder wel m'n roeping gevonden! Vorige week werd ik op gesprek gevraagd over hoe we het verder gingen aanpakken. Ik zat dus in mijn gedachten met het kolfverhaal, eventueel ouderschapsverlof en dat soort zaken. Maar nee, het was werkgerelateerd. En vond ik het erg? Nee, absoluut niet. Kreeg de superleuke vraag of ik activiteitenbegeleidster wilde worden. Ik heb hiervoor altijd op een zorgboerderij gewerkt als activiteitenbegeleidster, maar deze baan hield eind december op. Ik wist 1 dag dat ik zwanger was en kreeg dat bericht. Mmmm...
Maar...binnen anderhalve maand een nieuwe baan gevonden als woonbegeleidster, terwijl ze wisten dat ik zwanger was. Ik ben dus in februari aan de slag gegaan, maar merkte dat ik veel minder contact had met de bewoners als op mijn vorige werk. Aan de ene kant miste ik dit enorm, aan de andere kant was ik vaak zoooo moe van de zwangerschap dat ik eigenlijk niet goed kon werken. Ik kon nu altijd gaan omdat je toch veel administratief werk deed en een enkel gesprek.
Nu kom ik terug en krijg ik weer de baan aangeboden die ik zo graag wilde. Ik zie er nu dus ook niet meer tegenop om te gaan werken. De opvang voor Niek is geregeld, hij doet t supergoed als hij daar blijft en ik ben voor mijn eigen rust over gegaan op een combinatie van bv en kv.
Zou dit dan toch de beloning zijn voor alle tranen in het voortraject? Maar toch, ondanks alles...zou ik zo nu weer een ICSI-traject in kunnen gaan...want wat een plezier geeft dit uiteindelijk! Ik besef me dat ik gezegend ben...zeker als ik sommige verhalen en blogs lees. Okee, voortraject was heftig, maar gelukt... Bevalling was heftig, maar uiteindelijk goed gegaan...
Sommige noemen me de positiveling, maar zonder mijn geloof en mijn God had ik hier nooit zo doorheen gekomen. En ik ben dankbaar voor deze momenten....
reacties (0)