School is niet leuk

Ik was bezig over een positieve update over mijn zoontje maar eigenlijk zijn er wat knelpunten die ik eerst van me af wil schrijven.

De scholen zijn nu alweer anderhalve maand bezig. We zijn van 2 naar 3 kleuterklassen gegaan, een continurooster is ingevoerd en de leerlingen zijn opnieuw verdeeld. Mickey is terecht gekomen bij 2 andere juffen en bijna allemaal andere kinderen, die hij wel van het buitenspelen op het schoolplein kent.

Over de juffen zijn we wel te spreken. Tenminste, de andere juffen passen minder bij hem. Ik denk dat we nooit meer zo’n goede juf krijgen die we eerst hadden. Zij begreep helemaal hoe hij in elkaar zit maar helaas heeft ze heeft elders een baan gevonden.

We merken thuis dat het niet zo goed met hem gaat. Het was natuurlijk wennen voor iedereen maar Mickey is nog steeds niet geaard. Hij wilt niet naar school en is blij als het weekend is, daar leeft hij echt naartoe. Als we vragen waarom, komt er weinig uit.  Aan de juffen ligt het niet en bij doorvragen horen we meestal dat hij bonje had met een bepaald jongetje. Zijn vriendjes van vorig jaar zitten allemaal in de andere klas. Hij speelt met niemand zegt hij.

Thuis komt veelal de frustratie eruit. Hij is opstandig en heeft een korter lontje gekregen. Nu was hij al geen gemakkelijk kind maar, pff, het is een constante strijd thuis. Omdat hij op school geen controle heeft, gedraagt hij zich thuis als een mini dictator.

Ook heeft hij de mentaliteit ‘voor wat hoort wat’ gekregen. Dus als hij iets moet doen vraagt hij wat zijn beloning is en overweegt daarna zijn keuze. Ook andersom, ik mag dit niet want anders….en is dit het waard? En als ik alleen de opdracht geef zonder consequentie of beloning gaat de strijd erover waarom dit er niet is. Het kost me erg veel energie merk ik.

En er zijn heus ook positieve momenten hoor, maar we merken gewoon de neerwaartse spiraal. Hij zit niet goed in zijn vel.

Pas geleden hadden we een gesprek over hem die helaas niet zo rooskleurig was. Hij vraagt veel van de juffen. Hij wilt het liefste 1 op 1 aandacht en hangt vaak aan de juffen. Hij krijgt  al extra begeleiding door zijn taalachterstand een aantal keren per week. Hij is snel afgeleid en voert niet hetgeen uit wat van hem verwacht wordt.

Ook krijgt hij een nieuwe bril met andere waardes wat ook onbewust energie gaat kosten. Helaas zijn zijn waardes ook nog eens achteruit gegaan.

Ze vroegen hoe de aandachtverdeling thuis was. Tja, hij is enig kind dus de aandacht hoeft niet verdeeld te worden met broertjes en zusjes. Hij kan heus wel wachten maar sinds school is begonnen heeft hij een korter lontje en gaat het dus wel sneller mis. Ook kan hij heus wel geconcentreerd werken, geef hem maar een schaar en lijm of een verfdoos en papier en je hebt er geen kind aan. Maar op gebieden waar hij een mindere interesse in heeft moet je hem echt stimuleren. Afgesproken is dat we dit meer gaan oefenen, daar waren we al zelf mee begonnen.

Onze mening is dat hij veelal aan de juffen hangt omdat hij geen vriendjes in de klas heeft. Hij is gevoelig en wilt graag zijn ervaringen delen met iemand maar hij heeft niemand anders om naartoe te trekken. Hij is sociaal en heeft 2 keer iemand gevraagd om te spelen na schooltijd maar ze zeiden beiden NEE. We hebben al 2 weken geleden gevraagd of ze misschien een suggestie kunnen doen maar nog steeds hebben we geen naam gehoord.

Ben er een beetje boos over want ik weet zeker wanneer hij wat binding krijgt met een aantal kinderen in de klas, hij beter in zijn vel komt te zitten waardoor een heleboel knelpunten vanzelf beter gaan worden! De juffen voelen hem niet zo goed aan.

Buiten schooltijd speelt hij wel met vriendjes en heeft hij het dan naar zijn zin. Hij is dan ook een totaal een ander kind, het kind dat we voor de zomervakantie ook zagen. Die willen we graag terugzien.

Ik vind het zo sneu voor hem. Ik zie hem graag gelukkig. Uiteindelijk zal het wel allemaal goedkomen maar ik heb het liever vandaag dan morgen.  

Volgende blog is, zoals ik al schreef, lekker positief over dat jongetje die toevallig mijn zoon is. Ik weet niet wanneer ik hem zal plaatsen want elke keer als ik wil beginnen komt er weer wat tussen.