En nog een onderzoek erbij...

Deze week hadden we de herkansing van de ogentest. Mijn voorgevoel klopte dat hij niet zou gaan slagen. Hij werkte, ondanks het oefenen, niet thuis mee, maar had toch nog een sprankeltje hoop. Vreemde ogen dwingen vaak.

De test lukte niet met mij erbij. Zonder mij ging het beter. Ik had niet het gevoel dat er wat mis was met zijn ogen.  De eerste keer lukte niet omdat het gewoon teveel voor hem was. Hij heeft een korte spanningsboog en wilde de test op een andere manier doen (ging steeds van zijn stoel af en het plaatje aanwijzen).
Nu begreep hij wel hoe de test moest worden uitgevoerd maar hij wilde de bril af op 5 meter afstand. Op 3 meter afstand werkte hij wel goed mee. Dit geeft natuurlijk twijfels of hij het wel goed ziet.

Begrijp me niet verkeerd, maar ik heb totaal geen zin in nog een onderzoek. We gaan al wekelijks naar logopedie en lopen daarnaast nog bij het audiologisch centrum en kinderpsycholoog. Nu weer een andere specialist erbij vind ik wel erg veel worden, maar het is wel belangrijk om het te onderzoeken natuurlijk. Dus we laten het weer onderzoeken.

En omdat ze niet rechtstreeks mogen verwijzen (omdat ze niet de arts is), moet de weg bewandeld worden via de huisarts. Dus daarom gaat daar volgende week weer een bezoekje naartoe.

Ik vind het wel allemaal veel worden. We moeten al zoveel ballen omhoog houden…