2 ½

Vandaag is het alweer twee en een half jaar geleden dat onze zoon geboren is. En, cliché, wat is het snel gegaan! Het eerste jaar heb ik bewust genoten van alle kleine dingen maar de tijd daarna is als een sneltrein voorbij gegaan!  Vorige week zag ik op de film dat je geboren werd, en hoe je kroop…ik mis je rossige krullen….een traantje gelaten omdat ik die tijd nog zo graag over wilde doen!

Alweer een half jaar geleden dat we je verjaardag vierden en terugkijkend op dat ben je in vele opzichten gegroeid:

Letterlijk gesproken. Want je bent nu van kledingmaat 86-92 naar 98 gegaan! Je bent nog steeds lang en smal en hebt dus een dunne taille. Hierdoor pas je ook nog vaak broekmaat 92, maar het licht aan het model. Vanochtend had je zelfs zo´n dun katoenen zomerbroekje aan van  maat 80. Leek op een lange wijde boxer, hoort eigenlijk net boven de knie, maar het past wel en ziet er niet raar uit.

Ook mentaal ben je erg gegroeid. Een half jaar geleden sprak je nog 10 woordjes. Een week later waren dat er 20, toen je naar de psz was geweest. Een paar maanden later waren het er 30 en begon je met 2 woord zinnen en nu kan je al 2 woorden met 3 lettergrepen zeggen (eierkoek en appeltaart)en zegt ook 3 of 4 woord zinnen. Voorbeelden zijn ´mama koek op´en ´(mama nie lampie uis) mama niet lamp uit´. Wel beginnen die zinnen altijd met mama,papa,oma en altijd is iets aan,uit op, etc.  Met de dag komen er weer woorden bij, ik denk meer dan 50 dat je nu daadwerkelijk zegt. Je wilt ook graag de woordjes leren maar sommigen zijn nog echt te moeilijk.  Ook articuleer je niet goed. Dat hoeft nog niet altijd. Wel gaan we eens binnenkort een logopedist inschakelen. We maken ons geen zorgen, maar baad het niet dan schaad het niet. Ook denken we dat een betere woordenschat wat frustraties weg zullen nemen. Het is natuurlijk moeilijk als je je niet goed kan uiten.

Er is nu een reclame op de tv waar men ´en we gaan nog niet naar huis, nog langer niet, nog langer niet` zingt…dan loop je altijd mee te zingen ´naa huissssss` en brabbelt er in de maat van de muziek wat bij. Het is zo grappig om te zien!

Gisteren was er een ouder vriendinnetje op visite die ijsthee wilde drinken. Mickey werd helemaal enthousiast. Jaaaaaaaa, ijsch!!! Toen ik hem de fles liet zien en het uitlegde zei hij echt bedroeft: ow…die ijsch…arm schaapie, blij gemaakt met een dooie mus.

Wat ons opval is dat als we in het centrum lopen dat we ergens opeens een stemmetje horen die roept: Kijk, daar is Mickey! We weten dat het dan een kind van de psz moet zijn maar het gebeurt bij ons wekelijks. Mickey kan ons nog weinig (lees niks) vertellen over schooltje. Ik ken nu sommige kinderen van naam met dank van de ouders, sommigen van gezicht maar er zijn bij ons  2 groepen die dan samenspelen op het moment van ophalen op een zonnige dag, dat kind kan dus ook van die andere groep zijn. Ik weet dat hij graag deelt en ook samen speelt. Natuurlijk zal het niet altijd goed gaan en zou de juffies moeten ingrijpen. Misschien corrigeren ze hem wel constant, haha. Maar dat stemmetje klinkt altijd positief…dus ik neem aan dat de kindjes jou wel leuk vinden.

Je kan 1 vriendje bij zijn naam noemen. Tom. Heel de week natuurlijk die naam moeten aanhoren, haha. Ieder kindje heette zo…maar nu is die fase weer voorbij.

We zijn blij dat het kwartje eindelijk gevallen is dat je een klok niet uitspreekt als ´giek´. Geen idee hoe je daar op bent gekomen maar je zegt nu iets in de trant van ´kok´. Ook een poes is eindelijk geen ´mauw´meer, maar soms vergeet je dat nog in je enthousiastme. Helaas heet je lievelingsknuffeltje Woezel nog steeds ´oma´. Heel verwarrend natuurlijk, maar andersom (dus als je vraagt waar is Woezel) weet je het wel. Ik denk omdat je Woezel niet kan zeggen, je er een andere naam aan hebt gegeven maar ,net zoals bij de andere woordjes, je de juiste benaming met de tijd zal uitspreken. Gisteren kwamen er al zachtjes 2 lettergrepen uit je mond toen ik ff doorvroeg…maar daarna sprintte je weer weg toen je merkte dat het niet helemaal juist was.

Mickey is daar in tegen fysiek weer sterk maar wel voorzichtig.  Je kan klimmen op toestellen voor oudere kindjes maar je zal niet zo snel vallen. Je kent je grenzen. Je trapt nu al een maandje op een fiets/driewieler en je vind het ook geweldig dat je dat kan. Je eigen fietsje is helaas nog te zwaar maar dat weerhoud je niet om het steeds te proberen.  Je loopfiets is een ander verhaal. Als ik het vraag wil je er weleens op gaan zitten maar het liefste loop je ermee aan de hand. Minder kans op vallen, haha.

Ook durf je al heel erg lang van de grootste glijbanen, maar ik moet nog steeds je hand vasthouden van de glijbaan in het kleine zwembadje. Ook van de kant springen in mijn armen durf je niet vanaf de rand van het zwembad, gaat er het liefste nog bij zitten. Maar van de trap af springen thuis in mijn armen vind je geweldig. Kleine boef!

Je bent trots op je nieuwe kamer! De overgang ging perfect en het lijkt alsof het al tijden geleden is of jouw bedje in dat kleine kamertje stond.

Betreft eten hoeven we ook niet te klagen. Natuurlijk heb je ook de mindere periodes gehad maar nu ben je weer een hongerlapje. Fruit lust je graag. Banaan,appel,peer, gele kiwi, aardbeien, mandarijn, druiven, sinaasappel..je smult ervan! Brood gaat ook super, je eet nu 3 boterhammen zonder korst. Kaas, pindakaas, leverpastei, gebraden gehakt, ei, salami, je lust bijna alles op je bammetjes. Stukjes snijden is vaak ook niet meer nodig. Mama kan gewoon de boterham dubbelvouwen.  Ook ben je verzot op het moment van de nieuwe haring met ui

Avondeten is ook soms een hit, andere keer iets minder. Favorieten zijn bloemkool en broccoli, alle soorten pasta en vooral vlees!  Rijst , vooral droge witte of gele, gaat er sinds een week ook geweldig in en hij is gek op kroepoek en soep. Toetjes gaan natuurlijk ook als koek erin.

Mickey is een echt gevoelsmensje. Hij merkt zo op als er iets met iemand is. Gaat andere kindjes ook troosten en kusjes geven.  Ook als ik mijn teen stoot, schrikt hij ervan, mama au!!!!  Laatst was hij bezorgt om papa omdat hij gaapte, papa moe…

Mickey is best een uitdaging. Ik merk dat hij veel energie om zich heen opneemt, zich vasthoud in bepaalde patronen, bepaalde verwachtingen heeft en gefrustreerd wordt als dingen niet gaan zoals hij wilt. En als hij eenmaal ´vervelend´is, is hij er moeilijk uit te komen.  Maar ja, het is ook een kind van zijn ouders en ik herken ons er ook in…..ik heb het ook als ik te geprikkeld wordt dat ik daar niet tegen kan (haat daarom de mediamarkt daar krijg ik altijd koppijn) en mijn man juist dat dingen moeten gaan zoals hij het in zijn hoofd heeft . Ik begrijp mijn kind steeds beter maar anderen, ook zijn vader, begrijpen het niet altijd.

Dat wilt niet zeggen dat hij bij mij altijd een engeltje is, integendeel, boodschappen moeten gedaan worden,er gebeuren onverwachte dingen. Het lontje is op op een tijdstip dat het mij niet uitkomt. Maar dit hoort veelal bij de terrible two. De wereld draait niet om Mickey, maar hij zal op zijn eigen manier moeten kijken hoe hij in deze maatschappij zal passen, met zijn naasten die hem begeleiden.

Ik ben benieuwd wat de toekomst ons zal brengen. Ik kijk met veel vreugde naar de afgelopen 2 en half jaar en vol liefde naar wat je ontwikkeling nog meer zal gaan doen.