Onze wens en mijn zwangerschap

Voor degenen die mijn nog niet kenden, onze wens begon in augustus 2008 en zijn voor het echie gegaan in oktober 2008. Na 2,5 jaar, 25 rondes en 5 IUI´s waarvan de laatste met hormonen was het eindelijk zover! IK WAS ZWANGER!

Ik voelde het al op een maandag aan mijn borsten, maar ik durfde op woensdag pas te testen, terwijl pas op vrijdag mijn NOD was! Ik was als een kip zonder kop door het dolle, ongelofelijk maar waar! Verwerkt 1 dag na de geboortedag van mijn opa, uitgerekende dag 1 dag voor de sterfdatum van mijn oma.

Iedereen reageerde enthousiast op het nieuws. We hadden ook niet anders verwacht want velen leefden mee met onze kinderwens.

De echo´s in het ziekenhuis waren bijzonder, het ontstaan van de mens, van een garnaaltje tot een mooi levend wezentje. Na de 12 weken echo (die rond 10 weken plaats vond) was alles in orde en werden we doorverwezen naar de verloskundige in ons dorp. Dit waren 3 leuke dames.

Rond de 10 weken, op de dag van de echo nota bene, kreeg ik helaas een erge buikgriep, waardoor ik wat kilo´s afviel. Niet schadelijk voor de kleine maar wel vervelend voor mama.

Ondertussen groeide mijn buik en mochten we het aan iedereen bekendmaken. Er kwamen nog meer leuke reacties uit verschillende hoeken.

We begonnen met het shoppen en het kamertje klaar te maken. Meubeltjes en de kinderwagen waren een familiebezit maar voor de rest konden we los gaan. Winnie de pooh werd ons thema met ons klapstuk: een mooie radiatorombouw.

De 20 weken echo was ook heel bijzonder. Je ziet dan echt alles van je kleine, van de 4 hartkamers tot wat er tussen de benen zat…het werd een jongetje!

Ik genoot van het leven in mij, waar we zo naar uitkeken. Wat zou zijn naam worden? Welk geboortekaartje zouden we nemen? Heerlijke dingen waar je je druk om mag maken!

En het babywasje doen. Wat is het toch mooi om te weten dat je kleine het straks gaat dragen!

Met 35 weken had ik verlof en ik was er aan toe. Ik werd steeds minder mobieler. Een boodschap ging nog wel maar een middagje naar de stad toe ging niet meer. Uiteindelijk ben ik 11 kilo´s aangekomen met wat striemen tussen mijn benen en in mijn beiden zijden.

We hebben toen nog een gipsbuik gemaakt die nu op onze slaapkamer hangt. Zo bijzonder dat hij erin heeft gezeten. Ik verlang er nog wel naar, zo´n leventje in me want het is een heel bijzondere tijd….

…voor je het weet zijn de 9 maanden voorbij.

Van Diana26 - Maandag, 28 Jan

Heftige geschiedenis met een mooi wonder! Ook wij hebben er 2 jaar over moeten doen. Stonden ook op voor IUI maar is gelukkig gelukt 1 mnd ervoor na de HSG! Nu is onze zoon alweer 3 en ben ik 15 wk in verwachting van ons tweede wonder! Na 10 mnd te zijn gestopt met de pil was ik ineens spontaan zwanger terwijl onze gyn had gezegd dat t op de natuurlijke manier niet zou lukken.... Ik hoop voor jullie dat je snel weer zwanger mag zijn SUCCES

Van Taksi - Dinsdag, 4 Sep

Als ik dit lees besef ik dat ik er beter maar echt van moet gaan genieten!!

Van Juffrouw Piertje - Woensdag, 29 Aug

Wat geweldig dat jullie zwanger zijn geworden en nu zelfs de trotse ouders mogen zijn van jullie zoontje. Je hebt het prachtig beschreven; ik lees dankbaarheid, je enthousiasme en pure moederliefde

Van m.o.e.k.e - Dinsdag, 29 mei

Van linda19091979 - Maandag, 28 mei

Alweer zo'n heerlijke blog van je om te lezen :-)! Ja...die 9 maanden vliegen echt voorbij he? Pfff...wat gaat de tijd toch hard...

Van Blenntmama - Maandag, 28 mei

Ja eigenlijk is 9 mndn niks.....haha
Heerlijke blog!!!! Met een grote lach gelezen

Van emmetje - Maandag, 28 mei ·
het was een mooie tijd om met je te beleven.