Hoera geopereerd!
Hoihoi,
Lucas is op het moment dat ik dit schrijf twee weken en drie maanden terug geopereerd.
De operatie is een paar keer uitgesteld omdat hij ziek was. Afgelopen zomer heeft hij een flinke longontsteking gekregen, waar hij heel erg ziek door was.
Na ruim 3 weken ziekenhuis mocht hij weer naar huis, maar de operatie kon toen weer niet door gaan.
Hij was heel erg afgevallen, en dus werd het weer wachten tot de dokters vonden dat hij zwaar genoeg was om het aan te kunnen.
3 oktober was het eindelijk zover. Lucas is een week tevoren weer opgenomen in het ziekenhuis. De laatste maanden was hij namelijk thuis, en werd hij verpleegt door de thuiszorg voor zijn infuus en de PEG sonde.
De operatie duurde best lang. Ik geloof dat Lucas zo'n 6 a 7 uur weg is geweest. Op de uitslaapkamer mochten we pas komen toen hij wakker was.
Hij heeft een week op de IC gelegen om hem extra in de gaten te houden. Daarna naar de kinderafdeling.
Nu, 3 maanden later heeft hij nog altijd zijn sonde. Als ik met de fles hem wat wil laten drinken, dan lijkt het alsof hij erin stikt. Ik vind het heel eng en naar.
De kinderarts wil even wachten tot Lucas iets ouder is, hij is nu 14 maanden. Hij wil wachten tot hij zo rond de 18 maanden is. Daarna krijgt hij therapie om te eten. Hij wil het rustig aan doen nog even. Ook omdat Lucas nog altijd problemen heeft met zijn slokdarm. Hij heeft last van maagzuur dat omhoog komt, en als ik hem soms iets kan laten drinken dan komt het omhoog. Ze noemen dat iets van reflux ofzo.
Ik ben in elk geval blij dat hij geopereerd is. Dat eten komt ook wel goed, toch???
Heeft iemand hier wel eens problemen gehad met eten met hun kindjes? Problemen zoals Lucas bedoel ik?
___________________________________________________________________
Oh.. en een klein stukje over mij.
Ik ben ondertussen 16!!! Niet te geloven, nog 2 jaar en ik mag autorijden, stemmen, trouwen, een huis kopen en noem maar op.
Niet dat ik iets wat dit alles van plan ben. Nouja... stemmen lijkt me wel leuk, al weet ik niets van politiek.
En autorijden is makkelijk. Dan hoef ik niet steeds op mijn vader of moeder terug te vallen als Lucas naar het ziekenhuis moet :-) En dan heb ik ook wat meer vrijheid.
Maar ik heb een rustige verjaardag gehad. Lekker met mijn ouders en Lucas zijn we twee hele weken naar Florida geweest. Bij mijn oom & tante, want die wonen daar. Mijn tante is namelijk een Amerikaanse. Of een Flodiaanse (noem je dat zo?)
Ik ben met mijn tante, mijn moeder en Lucas lekker gaan winkelen, naar het strand geweest, gaan zwemmen, etc, etc, etc.
Lucas is hartstikke verwend door zijn Amerikaanse familie. Nou goed, half amerikaanse familie. En mijn 2 nichtjes waren helemaal gek van hem. Joanne is 18 en Leanne is 16 -17 eind januari.
Ik moest wel lachen om mijn tante. Ze waren zo gek met hem, en Leanne wilde ook wel zo'n kindje. Mijn tante kreeg een rolberoerte toen ze het hoorde, en Leanne kreeg ten overstaan van iedereen nog een keer extra seksuele voorlichting. xD
Mijn tante zit er niet op te wachten om nu al oma te worden.
Maar Amerikanen zijn best wel een beetje maf hoor. Toen we gingen zwemmen ook.. Lucas zijn litteken zagen mensen, en zijn sonde, en gelijk werd hij overspoeld met aandacht.
Ze dachten dat hij mijn broertje was, en toen mijn tante zei dat ik zijn moeder was, was het gelijk van: oh wat erg voor je... dat soort opmerkingen steken mij erg.
Lucas is het beste wat me ooit zal overkomen. Ja, ik ben jong. Ja, ik raad het niemand aan, en als ik ooit weer zwanger word en een dochter dan krijg, zal ik het haar echt afraden om zo jong seks te hebben en die dingen. Ik heb er echt niet spijt van, en als ik het over zou mogen doen, dan zou ik het nog niet anders doen, want dan was Lucasje er niet geweest. Maar je moet wel dingen opgeven.
Mijn vriendinnen zie ik helemaal niet meer. In het begin was het interessant om met mij om te gaan omdat ik zo jong was en moeder enzo. Maar nu is het vervelend om met mij om te gaan, omdat ik nou eenmaal een kindje heb dat ziek is. Ik wil en kan niet zomaar uitgaan. Ik kan Lucas niet aan zomaar een oppas toevertrouwen omdat hij niet gezond is. En als mijn ouders niet kunnen, dan heb ik pech.
En ik ben verantwoordelijk voor mijn eigen zoon, en ik wil mijn ouders daar niet mee opzadelen. Dat hoort toch ook niet???
En ik vind het eng en niet kunnen om hem bij bijv. mijn buurmeisje achter te laten als ik naar de bioscoop wil met mijn "vriendinnen".
Zij is 13 jaar. En als Lucas ineens ziek wordt ofzo of gaat spugen, dan weet ze niet wat ze moet doen.
Ik weet het zelf al nauwelijks. Ik heb afgelopen week al 3x met hem bij de huisarts gezeten omdat hij steeds spuugt/kokhalst. Ik vind het soms zo eng.
En een jong meisje vind het dan toch helemaal eng? Zij weet helemaal niet wat ze moet doen. Ze weet niet eens wat de aandoening precies inhoud wat Lucas heeft.
Ik denk dat ik me over dit soort dingen maar moet zetten. Ik hoop wel dat ik ooit vriendinnen maak die wel snappen van mijn situatie, en die Lucas niet lastig vinden enzo.
Zouden ze bestaan, dan soort vrienden? Ik hoop het. Want ik wil graag eens een filmpje weer pakken, gezellig zoals vroeger. :-)
Nou, ik ben wel met mijn moeder naar Twilight- Breaking Dawn part 1 geweest. Papa heeft heel lief op Lucas gepast, en hij heeft mam en mijn bioskaartje betaald en geld gegeven voor snoep.
Hm. Ik heb alleen nog moeten bijleggen haha, want ik wilde niet alleen maar popcorn. Uiteindelijk was het meer snoep dan ik op kon, en ik voelde me achteraf een beetje misselijk.
Maar soms mag je best wel zondigen nietwaar? ^^ Altijd gezond eten is zo niet goed.
Een suikerkick is soms best verstandig. Al had ik toen meer een overdosis aan suiker/snoep. HIHIHI.
Gelukkig 2012 trouwens nog allemaal. DOEIIIIII
reacties (0)