Gistermiddag, 14 oktober, was het eindelijk zo ver. We mochten naar de gynaecoloog van de fertiliteitspoli.
Twee maanden terug was er op verzoek van de huisarts al een zaadonderzoek gedaan, dus we wisten al dat dat niet optimaal was. Dat was ons immers verteld, samen met de boodschap dat spontaan zwanger worden wat haar betreft nog altijd prima mogelijk leek, dus we moesten vooral blijven proberen. Gelukkig hoefden we niet al te lang te wachten. We hadden een zeer sympathieke gyn die onze ingevulde vragenlijst doornam. Met mij leek alles in orde. Hij maakte zich wel wat zorgen over ml, omdat die als kind een niet-ingedaalde bal had. Hij vroeg naar een zaadonderzoek en wij gaven aan dat de huisarts dat al had laten doen. Daarop zocht hij de resultaten erbij. Na een vluchtige blik, vroeg hij ons wat de huisarts had verteld over de uitslag. Hierop gaven we aan dat het niet zo goed was. De gyn was daarop even stil en zei: ' ik ga het niet mooier maken dan het is. Het is heel erg slecht.' Na deze conclusie ben ik nog bekeken via een inwendige echo. Ook van binnen zag alles er goed uit.
Eindconclusie: er wordt een tweede zaadtest gedaan, maar de gyn verwacht niet een heel ander beeld. Daarna een opwerktest en een bloedonderzoek. De gyn is ervan overtuigd dat onze kansen zo klein zijn, dat alleen icsi een zwangerschap mogelijk kan maken. Hij heeft ons zelfs al op de wachtlijst laten zetten. Hard schrikken voor ons. Vooral het zelf hormoonprikken en de punctie zie ik erg tegenop. Na een nachtje slapen (nou ja, eigenlijk een nacht wakkerliggen) zijn we er wel over uit dat we dit moeten en gaan proberen....
reacties (0)