Nog steeds oefenen... voor beide!

Vandaag is het alweer de derde oefendag op het kinderdagverblijf. Vorige week vrijdag begonnen van 9:00 tot 11:00 uur, dinsdag was van 9:00 tot 13:00 uur en vandaag is het dan van 9:00 tot 15:00 uur. Vorige week vrijdag was ik helemaal van slag. Herkende mezelf niet, moest er gewoon van huilen?! Zo gek allemaal! Maar het was allemaal goed gegaan, Taavi had zelfs geslapen?!

Dus dinsdag bracht ik hem met wat minder pijn in de buik. Alleen toen ik hem ging ophalen kwam die buikpijn weer heel snel terug! Zelfs vanaf de gang hoorde ik hem huilen?! Dat was echt naar binnen komen! Probeerde heel relax het lokaal binnen te komen, maar daar lag hij helemaal alleen in een wippertje, huilend en helemaal overstuur?! Nog steeds probeerde ik heel relax te blijven en hoorde van de leidsters hoe goed de ochtend was verlopen en hij nu net pas begon te huilen. Waarschijnlijk had hij weer honger dachten ze. Hij had eerder goed gegeten en twee korte slaapjes gedaan.

Zal allemaal wel, maar m’n kind ligt daar te huilen! Toen ik Taavi eindelijk in m’n armen kreeg (duurde maar een paar minuten, maar voelde lang!), zag ik al snel dat hij aan het huilen was omdat hij tegen de slaap aan het vechten was. Helemaal geen honger. Normaal slaapt hij bijna de hele ochtend, nu maar een uurtje. Mannetje was gewoon doodop! Gelukkig heel snel stil toen hij in mijn armen was. In de wandelwagen onderweg naar huis, was hij al heel snel vertrokken. Werd niet eens wakken toen ik hem naar zijn bedje bracht !?

Het is zo stom… Tuurlijk weet ik dat Taavi zal huilen en niet altijd de aandacht zal krijgen. Is ook alleen maar goed vind ik, moet hij mee leren omgaan. Maar om het ook echt te zien gebeuren is zo niet leuk! Nooit gedacht dat ik het daar zo enorm moeilijk mee zou hebben, echt bizar!

Ben heel benieuwd hoe het vandaag is gegaan en hoe ik daar binnen zal komen. Vandaag kan ook papa mee ophalen. Die heeft het er een stuk minder moeilijk mee dan ik, geen last van hormonen of huilbuien, lekker nuchter!

Nog twee uurtjes en dan gaan we weer die kant op!

Mijn turtletje!!