't Kan iedereen overkomen...

Heb al eerder geschreven dat het tot nu toe niet heel erg "leuk" is om zwanger te zijn. Al die rare bijwerkingen en dan ben ik er ook nog eens wat vergeten. Das namelijk ook zoiets... Hartstikke vergeetachtig en warrig?! Maar goed, dat zijn allemaal dingen waar nog meer te leven valt, dingen die eigenlijk bevestigingen dat je zwanger bent.

Heb het ook al over die rot risico-periode gehad. Daar heb ik nog steeds iedere dag last van. Ook na de eerste echo is de angst nog even groot. Ieder krampje of steekje denk ik: "Zie je wel, 't gaat mis!". De mensen om me heen die er van af weten, vinden dat ik me niet zo druk moet maken en zeggen dat het vast allemaal goed gaat. Dat probeer ik dan ook maar te denken.

Tot van de week. Zat ik 's ochtends in de auto onderweg naar werk. Werd er op de radio, even tussen neus en lippen door, vermeld dat Katja Schuurman een miskraam heeft gehad?! Schrik schoot door m'n lijf. Vanaf dat moment is de angst weer helemaal terug, misschien nog wel erger ook. Op internet staan er natuurlijk genoeg vreselijke verhalen waardoor je goed op de hoogte bent van wat er allemaal mis kan gaan. Die probeer ik ook gewoon zoveel mogelijk te vermijden. Maar met dit nieuws word je gewoon even geconfronteerd en het besef dat iedereen het kan overkomen, het echt mis kan gaan, is weer helemaal aangewakkerd!

Heb tot nu toe ook helemaal nog niets durven kopen door deze angst. Iedereen heeft ook spulletjes in de aanbieding, durf alleen niets te accepteren. Slaat misschien nergens op, want ook al gaat het nu mis, een volgende keer zou het goed kunnen gaan. Denk misschien onbewust dat het minder pijnlijk zal zijn als ik nu nog niet met dat soort dingen bezig ben (pff... gekke psyche toch?!).

Maar... gister ben ik toch op pad gegaan voor iets wat te maken heeft met de zwangerschap. Heb zwangerschapskleding moeten komen, omdat ik nu al bijna niets meer aan kan?! Dit stelde ik ook maar steeds uit door die angst. Dacht: “Dan koop ik straks allemaal kleding en dan gaat het toch mis”. Liep dus al een tijdje met knoop open en erg gespannen rits.

Vandaag zitten we op de negen weken en moeten we nog drie hele lange weken doorstaan. Over drie weken is pas de volgende echo, de 12-weken echo. Heb later die dag ook de echo voor de combinatietest en wordt de nekplooi-meeting gedaan. Ook zijn we dan voorbij de risico-periode. Kunnen we ons weer lekker druk maken voor het volgende, de 20-weken echo!

Voorlopig ben ik hoopvol dat alles goed gaat.