Bevallingsverhaal

Nou, nu tijd voor m'n bevallingsverhaal voordat ik dingen ga vergeten! 
Op donderdag 3 april had ik om 16:45 uur de afspraak bij de verloskundige, met 40w +2d. 
Ik was er echt wel klaar mee en hoopte heel erg dat ze kon strippen, zodat er misschien wat in gang gezet zou worden.
Ze vertelde me dat ik 1-2 cm ontsluiting had en een volledig verweekte baarmoedermond, dus dat het niet lang meer zou duren! 
Blij ging ik naar huis toe en begon alle troep van de dag eens op te ruimen buiten. Om 18:20 uur voelde ik ineens een kramp opkomen en herkende het meteen als een wee. 'Zou het beginnen of is het een voorwee?'. Na 1,5 minuut nog een keer, dus enthousiast m'n weeen app opgestart om het bij te houden. Weer zat er 1,5 minuut tussen en duurde de wee 30 seconden. Vriendlief was nog onderweg, dus gelijk maar gebeld hoelang hij er nog over zou doen. Ondertussen zenuwachtig m'n spullen bij elkaar zoeken en de weeen app blijven stoppen en starten om het bij te houden. 

Op het moment dat vriendlief thuis kwam, m'n ouders gebeld om te vragen of ze Evi op wilden halen, zoals afgesproken. 
Ondertussen belde m'n vriend de verloskundige, maar kreeg haar niet te pakken. De weeen bleven komen en gaan, dus we werden allebei wel zenuwachtig dat we niemand zouden kunnen bereiken. Uiteindelijk heeft hij het noodnummer gebeld en werden we teruggebeld door de achtervang. Dit was rond 19:00 uur. We moesten direct naar het ziekenhuis rijden, wat ongeveer 10 minuutjes is voor ons. Snel alle spullen gepakt, Evi geknuffeld en op naar het ziekenhuis! 
We werden opgewacht door onze verloskundige en direct doorgelopen naar kraamsuite 7. Rond 19:30 uur waren we geinstalleerd en wel en was ik druk aan het puffen en zuchten om de weeen op te vangen. Ik werd getoucheerd en had toen 4 cm ontsluiting. Besloten om onder de douche te gaan staan, maar kon niet echt een fijne houding vinden om de weeen op te vangen. Op zicht was het nog wel te doen, maar fijn is natuurlijk anders. Toen werd de verloskundige afgelost door de verloskundige die wij niet konden bereiken en daar was ik blij mee, want ik vond haar veel rustiger en prettiger. Ze stelde voor om in bad te gaan en daar de weeen op te vangen. Ik zag het eigenlijk niet zo zitten, maar wat was ik blij dat ik dat gedaan had! Het bad lekker helemaal vol laten lopen en mee puffen en zuchten. Na elke wee was ik bang dat ik het niet meer zou trekken en dat ik om pijnstilling moest vragen, maar toch besloot ik elke keer nog 'even de volgende' af t wachten. De tijd vond ik best snel gaan, en om 21:15 uur wilde ze even controleren hoeveel ontsluiting ik had. Ik vroeg of ze dat in bad kon doen en gelukkig kon dat. Al 7-8 cm, dat schoot op! Ik voelde de druk steeds meer toe nemen, en op een gegeven moment voelde ik 'poef..' en nam de druk weg. M'n vliezen braken! 
M'n vriend haalde de verloskundige op en die constateerde dat het mooi helder was en dat ik kon blijven zitten. Dus doorpuffen en niet lang daarna volgde de eerste perswee. Ik kon hem nog aardig wegzuchten maar moest nu wel uit bad komen. We liepen naar het bed en daar heb ik nog een tijdje gestaan om wat weeen op te vangen. Na 3 persweeen waarbij ik zachtjes mee kon persen moest ik op het bed gaan liggen op m'n zij. Ze vroeg of ik al op handen en knieen wilde zitten, maar dit mocht ook later. Ik had daar weinig zin in dus bleef zo liggen. Op een gegeven moment, rond 21:55 uur mocht ik meepersen en heb dat volop gedaan. Wat doet dat hoofdje zeer zeg! Ze zette alvast een verdoving, want ze zag al aankomen dat het niet ging lukken zo. En inderdaad, een knip was wel nodig. Na precies 15 minuten persen werd hij geboren, om 22:12 uur. Onze Luuk van 4640 gram en 53 cm! 
Hij had nog vrij veel huidsmeer, wat ons verbaasde voor deze termijn, maar gelijk een goede Apga score van 9/9/10. Ik kreeg een prik in m'n been voor de placenta en na 2 minuten heb ik nog 1 keer geperst en kwam deze in zijn geheel er uit.M'n vriend knipte de navelstreng door en Luuk bleef op mijn borst liggen. Toen werd ik verdoofd en gehecht. 

Ik heb nu nog steeds zo'n idee van ' waarom bevallen mensen in godsnaam voor een tweede of een derde keer, waarom trappen we er nou weer in!' , maar ik heb eigenlijk een hele goede bevalling gehad. 

Het is toch nog een heel verhaal geworden en het is tijd voor Luuk z'n voeding, dus ik ga weer naar boven toe. 
Het gaat verder helemaal goed met ons, ik ben heel erg moe van de afgelopen gebroken nachten en en heb nog wel last van m'n knip. Alles is beurs en blauw. Maar je weet waar je het voor doet he...:)