Het jaar 2013!

2013

Inmiddels is het nieuwe jaar alweer een dagen op weg. Een nieuw jaar, wat zal het ons deze keer brengen?
In ieder geval een baby halverwege het jaar. Wordt het een jongen of een meisje? Geen idee nog, maar dat hopen we aan het einde van deze maand wel te weten.

Mick zal een nieuwe kamer krijgen boven op zolder en ook de huidige babykamer zal weer een metamorfose ondergaan. Niet omdat het nodig is, maar omdat ik nu eenmaal een vrouw ben en van mezelf redelijk creatief aangelegd. Ik heb er zin in. Mijn handen jeuken om de zolder aan te pakken, maar ik wil niet beginnen voor ik weet of de jongens of meisjesspullen de deur uit kunnen. En ik ken mezelf als ik eenmaal begin kan ik toch niet stoppen. De voorjaarsvakantie zullen we daar dus voor gebruiken.

Hoe zal het dit jaar (deze keer) met mijn bekken gaan. Helaas moet ik bekennen dat ik er al weer behoorlijk last van begin te krijgen. Ik had nog zo gehoopt dat het me deze keer gespaard zou blijven, maar misschien valt het mee. Ik doe het gewoon kalm aan. Afgelopen donderdag heb ik wel platte schoenen gekocht. Totaal niet mijn stijl, maar deze heeft een speciaal voetbed en eerlijk is eerlijk, zodra ik ze aandeed was de druk op mijn rug minder. Ze kostte dan ook natuurlijk een rib uit mijn lijf.

Ik hoop dit jaar op vakantie te kunnen met onze nieuwe vouwwagen. Het liefste zelfs 2x in de meivakantie. Ik ben dan 7 maanden en eventueel in september als we onze draai met de nieuwe spruit gevonden hebben. Natuurlijk zal dat een camping in de buurt worden. Gewoon om te proberen en ook niet langer dan een weekje per keer.

Ik hoop dat Dena dit jaar haar zwemdiploma zal halen. Ze is inmiddels al een tijdje bezig, maar het heeft wat haken en ogen. Dena is namelijk echt Dena en dat betekent dat ze niet echt luistert naar de zwemjuf. Afgelopen week heb ik weer een gesprek gehad met de manager van het zwembad. We gaan een andere aanpak proberen. We weten namelijk allemaal dat ze het kan. Op de momenten dat ze wel wil laats ze namelijk mooie staaltjes zwemkunsten zien, maar haar juf en zij hebben niet echt een klik. Of laat ik het zo zeggen Dena luistert niet naar de juf. Ze trekt haar eigen plan. Ze heeft ook al een paar keer een andere leerkracht gehad en die pakte haar gelijk strak aan. Gevolg, madam deed precies wat ze moest doen en verbaast iedereen met wat ze eigenlijk al wel kan. Ook de zwemjuf had bij de manager aan de bel getrokken. Zij wist niet hoe ze Dena moest bereiken. “Hoe kan ik haar verder helpen”  Ik kan de schuld niet bij de juf leggen. Hoewel dat wel het makkelijkste en een prettigste voor mij zou zijn, maar ik ken Dena en ik heb in het verleden voldoende met haar te doen gehad om te weten hoe de vork in de steel zit. Dena moet een strakke hand hebben. Ze moet weten waar ze staat en dan heb je geen kind aan haar. Helaas is deze juf juist heel lief. Een eigenschap wat voor de meeste kinderen geweldig is, maar voor Dena een ingang om te gebruiken.

Ik heb er nog over gedacht haar een half jaartje te laten stoppen. Dena was immers erg jong toen ze begon, maar de juffen zeggen allemaal dat het niet anders zal worden over een half jaar. Gewoon omdat zij zo in elkaar steekt en eerlijk gezegd, geloof ik dat ook.
De manager is er  net als ik van overtuigt dat elk kind te bereiken is en dat elk kind een andere aanpak nodig heeft. Dena is daar het schoolvoorbeeld van.

Dena wordt ook 5 in februari. 5 jaar alweer, wat gaat de tijd snel! Ze zit nu in groep 2 en ik heb net voor de vakantie een evaluatie gehad. Wat een fijn gesprek was dat. Dena was in de ogen van de leerkrachten enorm gegroeid. Ze kon veel beter omgaan met uitgestelde aandacht en had eindelijk haar aansluiting bij de groep gevonden. De leerstof kon ze ook makkelijk aan al wachten we de toetsen van januari nog even af om te zien of die hetzelfde laten zien als de observaties. Voor nu waren ze zeer tevreden en vonden ze Dena prima op haar plek zitten. Ook ik had een gelukkiger kind thuiszitten. Ze was trots en vroeg ook eindelijk of ze bij andere kinderen mocht gaan spelen. Dat is alles wat je als moeder wil. Een kind dat zich prettig voelt in haar omgeving.

Mick wordt dit jaar 3. Mick onze draak, clown, acrobaat en knuffelbeer. Hij blijft steeds nieuwe staaltjes humor laten zien en is een ongelooflijk leuk kind om mee te nemen. Natuurlijk heeft ook hij zijn grillen, wil ook hij niet altijd zijn eten opeten en gooit hij af en toe als een “terrible two” peuter zijn speelgoed door de kamer. Dat hoort erbij, maar hij komt me ook vertellen dat hij van me houd, dat hij een knuffel wil.
Mick heeft nog steeds “aap”als grote vriend. Zonder gaat hij niet slapen. Ik ben dan ook blij dat ik er inmiddels 4 op voorraad heb:)
Mick zal waarschijnlijk dit jaar leren fietsen, zindelijk worden en nog een beetje groter groeien.

Dit jaar zijn Mike en ik ook 6 ¼ jaar getrouwd. In augustus wel te verstaan. Wat een tijd alweer. En in die tijd zoveel gedaan. Na ruim 6 jaar nog steeds heel gelukkig. We zijn nog steeds aan het opbouwen, een gezin aan het stichten en we genieten er elke dag weer van.

Misschien krijg ik dit jaar eindelijk een baan met een eigen klas. Al heb ik die hoop niet teveel. Ik mag in deze tijd al blij zijn al ik net als de laatste 5 jaar gewoon aan het werk blijf.

Het zal dit jaar weer carnaval, Pasen, Koninginnendag, zomervakantie, kermis, Sinterklaas en Kerstmis worden, net zoals ieder ander jaar, maar dit jaar zal ook ons gezinnetje compleet worden. De laatste baby zal geboren worden. Het zal het einde van een tijdperk worden en hopelijk het begin van nog veel mooiere tijden.