April doet wat hij wil

De maand april is alweer een eind op weg. Tijd voor een "kort" berichtje weer van onze kant.

Dena is deze maand begonnen met de zwemles. Wat vindt ze dat leuk en was die eerste keer spannend. Dena heeft een week langs gestuiterd. De dag zelf kroop voorbij en je kon deze mama bij elkaar vegen toen het eindelijk wel tijd was om te gaan.
Diep onder de indruk zat ze daar in het zwembad. Het duurde alleen veel te kort in haar ogen. Tja, onze waterrat is gewend dat als we gaan zwemmen ze een paar uur in het water kan liggen. Dat zou voor een eerste zwemles wel wat overdreven zijn.

Mike heeft weer een leuke aanbieding gescoord. Ik had voor 2 jaar terug al een mooie trampoline op marktplaats gekocht. Helaas was de beschermring van deze trampoline niet echt meer wat die zijn moest, maar hij heeft 2 jaar prima gefunctioneerd. Dit jaar moesten we echt een nieuwe beschermrand kopen. Krijgt een collega van Mike een aanbieding om een nieuwe trampoline te kopen voor een belachelijk lage prijs. Mike zat al met de oren gespitst en toen ik s’avonds thuiskwam van mijn werk hadden we dus 2 megatrampolines in de tuin staan. Dena vond het helemaal geweldig! Lekker springen van de ene naar de ander. Dit keer heb ik wel even een stokje voor gestoken. Alles leuk en aardig, maar onze tuin is al een speeltuin en overdrijven is ook een kunst hifi

Inmiddels is de oude trampoline dus weer verkocht via MP.

Pasen is ook geweest en de kinderen hebben de mooiste eieren beschilderd. Er moesten natuurlijk ook eieren gezocht worden en als klap op de vuurpijl kwam de PAASHAAS?? Nog even aan.
Mike had het pak aangetrokken dat ik gebruikt had voor school. Al hupsend langs het raam lokte hij de kinderen naar buiten. Ik heb nog nooit zo hard gelachen! Wat hebben ze toch een leuke papa hihi

Vorige week kon ik eindelijk Dena een keer zelf naar de klas brengen. Omdat ik tot de zomervakantie 4 dagen werk, kan ik haar alleen op vrijdag zelf brengen. Helaas hebben ze dan gym en moet ik haar dus in de gymzaal brengen. Ik zie haar dus nooit gewoon in de klas. De klas van Dena heeft inmiddels 36 leerlingen en ik was erg benieuwd hoe de juf dat handelde.

Ik had dus mooi Mick eerst naar de crèche gebracht en zat om 8.15 bij de inloop in de klas. Dena wilde achter de computer…  en liet mij zien wat ze daar allemaal op kon doen. Ik zat dus in een hoekje van de klas en kon zo mooi de boel even observeren. De juf zag mij zitten en kwam naar me toe en vroeg mij even te spreken. Ehhh oke?

Ze wilden Dena verder gaan testen. Mijn hart sprong op, want ik was heel blij met deze mededeling.

Ik vroeg haar waarom en ze gaf aan dat Dena is haar spel nog erg “klein” is. Echt 4 jaar! Wat natuurlijk ook mag want ze is ook 4 jaar oud! Ze zag echter ook dat Dena een heel slimme tante was.
Het gaat om de CITO toetsen die ze normaal in januari bij alle kinderen afnemen. Dena is pas in februari begonnen en zou deze toets dus pas volgend jaar januari krijgen.
De school heeft echter als visie dat ze de opvallende kinderen, die na januari beginnen, in juni ook testen om te kijken waar ze in hun ontwikkeling zitten.

Dena was in die mate opvallend dat ze niet wilde wachten tot juni. Ik was blij dat de juf zelf met dit verhaal kwam. Ik had ook al gezien dat Dena cognitief een stuk verder is dan de gemiddelde 4 jarige, maar ik wilde niet als betweter, de juf even vertellen wat ik van mijn eigen kind dacht.

Het feit bleef dat ik wel heel sceptisch was.

Dena zit in groep 0, is een duidelijk aanwezig kind dat graag achter een computer zit en dan wel heel rustig is. In een klas met 36 kinderen, waaronder een aantal rugzakleerlingen, kan zo’n computer wel heel handig zijn. Dat ze al wat verder is dan gemiddeld maakt niet uit, als ze aan het einde van groep 2 maar 22 letters kent…..

Dat was mijn angst.
Gelukkig bleek ik dit dus echt verkeert in te schatten. Ze zien wel degelijk dat Dena meer kan en zijn daar alert op. Ze gaan haar nu dus testen en aan de hand van die uitslagen gaan we beslissen hoe we verder gaan.

Wordt vervolgd dus.

Mick is een totaal ander figuur. Hij ontwikkelt zich heerlijk. Hij laat daarbij een behoorlijk portie humor zien. Heel bewust zit hij aan tafel de clown uit te hangen. Hij weet op een leuke manier steeds opnieuw de aandacht op zich te vestigen en afgelopen week kwamen Mike en ik er zelf achter dat Mick niet boos kan kijken. Hij probeert het wel, maar zijn olijke gezicht kun je gewoon niet serieus nemen. Alles straalt bij hem. Hij geniet met volle teugen.
Helaas maakt hij ook de nodige duikelingen en hij heeft dan ook de ene bult na de andere. Een echte jongen dus.

Vrijdag haalde hij zijn beste grap tot nu toe uit. Ik was heel fanatiek boven de kamers aan het opruimen. Mick laat ik dan altijd boven spelen zodat ik er nog wel een beetje zicht op heb. Ik zit daar op handen en voeten de spullen onder het bed weg te vissen, draai ik me om, kijk ik vast in het gezicht van een mega grote speelgoedtijger. WRAAAUUUW!! Schreeuwt Mick. Nou je kon mij een meter verderop bij elkaar rapen. Mick zag mijn reactie en begint me daar te lachen. Een peuter met de slappe lach werkt natuurlijk ook wel aanstekelijk, maar toch….. wat een humor heeft die zoon van ons…..

Op naar de volgende maand!