WAAR IS DAT FEESTJE??

HIER IS DAT FEESTJE.........!!

Carnaval om precies te zijn. Onze kinderen vinden het net als hun ouders een machtig mooi feest. 
Tja, laten we eerlijk zijn. Hoe gekker je doet hoe leuker men het vind Wat is daar nu niet leuk aan??

Dena heeft afgelopen vrijdag carnaval op school gevierd. Ze heeft zich er goed vermaakt. Ik moest zo lachen om haar gedrag, al baart me dat enigsinds ook wel een beetje zorgen. Even een korte beschrijving:

Bij het naar school gaan werden de kinderen buiten opgewacht door de meesters en juffen in vlinderpakken. Daar voor de school zouden zij een dansje opvoeren.

Stel je even voor... je hebt een schoolgebouw, daar voor staan de meesters en juffen in hun pakken. Dan heb je 10 meter niets! en vervolgens staan dan alle ouders met hun kinderen in een kring om het spectakel heen.... Toen de meeste ouders en hun kinderen op het plein verzameld waren begon de muziek te spelen. VLIEG, VLIEG, VLIEG ALS EEN VLINDER.....
Vanaf het moment dat de eerste klanken van het nummer te horen zijn, sprint Dena naar voren om daar als een volleerd balletdanseres mee te dansen in het geheel. De situatie ziet er dus nu als volgt uit: schoolgebouw, meesters en juffen, DENA... 10 meter niets en dan de ouders met hun kinderen...

Ik stond met een rode kop in de derde rij ouders en kon met geen mogelijkheid madam terug in de rij krijgen!

De rest van de dag is achter gesloten deuren gevierd. Zonder ouders dus. Mijn buurvrouw zit echter in het organisatie comite en zij wist mij mooi te vertellen hoe gigantisch Dena genoten had. De kleuterklassen moesten een lied zingen voor de hele school. (Te weten: Het helicopterlied, maar dat komt later in mijn verhaal nog wel weer terug...)
Natuurlijk hadden de kleuters een beker gewonnen voor hun mooie lied. De hele klas mocht dus op het podium komen en de juf nam de beker in ontvangst. Dena kreeg de beker even later in handen en ging met de beker in haar hand aan de rand van het podium staan. Ze richtte debeker boven haar hoofd en schudde ermee alsof ze zojuist wereldkampioen was geworden. Super als je zoiets durft ten overstaande van de hele school. Ik vraag me dan wel een beetje angstig af wat ze in vredesnaam gaat doen als ze geen 2 weken, maar 2 jaar daar op school rondloopt!

Natuurlijk hebben we op zondag ook de optocht bekeken. Papa liep zelfs mee met de schutterij in de optocht.

Dit jaar had ik voor Mick geen pakje geregeld. Die paar uurtjes tijdens de optocht vond ik niet nodig, maar zoals elke andere echte carnaval vierder wel weet... Een paar dagen voor het feest losbarst, begint het dan toch te kriebelen. Dus zelf maar achter de naaimachine gekropen. Ik heb een te grote pyjamabroek korter gemaakt en een paar bretels aangemaakt. Met blauwe haren en een aangepast gestreept truitje van Dena lijkt ook Mick weer heel wat.



De optocht vond hij geweldig. Hoe harder de muziek hoe meer lol hij had. Ik heb hem bijna 2 wagen in de buggy kunnen houden tot ook hij de boel afbrak om eruit te gaan en mee te dansen.

Nog een feestbeest in de dop dus!

Al met al hebben we weer giga genoten. Als afsluiter besloten Mike en ik als gezin te gaan eten bij de shoarma in een buurtdorp.

Toch was ons geen rustige maaltijd gegund. 5 minuten nadat wij ons eten hadden gekregen kwam half Etten de shoarmatent inlopen. Geen van allen was nog nuchter, maar lol hadden ze zeker.
En Dena? Dena had waarschijnlijk de meeste lol van allemaal....

I rest my case.....