De tijd vliegt

Tijd voor een blogje,
Het is alweer een tijdje geleden en er is voldoende gebeurd voor een leuk verhaaltje.
De vorige keer zijn we geëindigd met een fotoblog met als laatste foto kerst!

Logischerwijs gaan we hier dus verder in de maand januari 2012.

Dena heeft leren fietsen in de kerstvakantie. Het gaat natuurlijk nog niet helemaal soepel en de tour de France is nog een einde weg, maar een begin is gemaakt. Ze heeft er ook lol in. Het is alleen een beetje balen van het weer. Regen is niet echt aanlokkelijk om in te fietsen. (Met regenkleding en modderlaarzen in de plassen stampen dan weer wel…) Toch ben ik trots op het resultaat. Nu zien dat we het bijhouden.

Januari stond sowieso voor een groot deel in het teken van nieuwe dingen. Dena is namelijk ook gaan wennen op de grote school. Op de `Tom en Danny school` ) Zo heten haar neefjes die ook op die school zitten. Wat een avontuur. Dena was dolenthousiast. We hebben nog wel een weekje vooraf wat plasproblemen gehad, maar dat was wel echt van spanning.
Dena was zoals we al hadden verwacht helemaal toe aan de basisschool. Ze liep zonder angst naar binnen en kreeg daar gelijk haar plekje in de klas. Ze pakte een spelletje uit de kast en het was alsof ze nooit anders had gedaan.
Wat kun je dan toch trots zijn op je kleine meisje. Al moet je dan ook gelijk constateren dat ze inmiddels niet zo klein meer is. Ze is klaar voor de boze buitenwereld en ik denk dat ze et wel aankan. De tweede keer was Dena namelijk al eerder binnen dan papa. Haar stoel had niet op de plek gestaan, maar die was ze wel even gaan regelen bij de juf. Lekker ding!

Nee, die redt zich wel!

Mick had ook een overwinning. Zijn “Aap”  moest ook hoognodig in bad, maar hoe ga je dat doen zonder dat je kleintje de knuffel gaat weigeren? De wasmachine was een beetje eng volgens Mick. Hij stond hem niet af…. dus… wat doe je dan… Simpel je laat hem de knuffel in bad doen. De keuken was een zooitje, maar Mick had de tijd van zijn leven en ach, wordt die vloer ook een keer gedweild… “ Aap”  was echter dankzij het handwasje weer helemaal fris en fruitig en Mick kon het zelfs opbrengen om aan hem te ruiken en de klanken MMMMMMMMMM uit zijn mond te krijgen. Ik zeg: Missie geslaagd!

De afgelopen week bestond uit veel schaatspret. Zowel mama als papa zijn dol op schaatsen en ijs. Een goede combinatie dus voor een paar schaatsgekke kinderen.

Mike heeft vorstverlet en hij moet dan altijd een projectje hebben. Dit keer was dat een mini-ijsbaan in de tuin. Ja, jullie lezen het goed een mini-IJSBAAN en dan heb ik het niet over een stukje gras dat meneer laat onderlopen. NEE! Ik heb het over een complete professionele opgezette houten stellage van 4,5 x5meter daarin had hij een plastic bodem gemaakt en die stellage heeft hij vol laten lopen.

Maar eerlijk is eerlijk… Ik houd ervan. Mij kan het soms ook niet gek genoeg zijn en met dit weer moet je gewoon genieten van ijs in alle mogelijke vormen.
Dena heeft dan ook al een klein stukje kunnen schaatsen in de tuin achter een stoel en in de stoere armen haar papa.

Ook zijn we naar een grote ijsbaan geweest. Mick hebben we ingepakt als Eskimo in een groot skipak. Het zag er niet uit, hij leek wel een Michelin mannetje, maar koud heeft hij het niet gehad en hij heeft het dan ook ruim 2 uur volgehouden om de schaatsbaan.

Ook hij kreeg glijders onder, maar dat was nog wel een beetje veel gevraagd. Het glijden alleen was wel leuk maar binnen een paar minuten had hij daar ook wel genoeg van. Hij kon zo wel achter een stoel aan lopen…

Dena vond de sneeuw het aller-leukste of toch het megaharde schaatsen van papa terwijl zij op de stoel zat? (vond Mick ook erg leuk) Linksom of rechtsom die kleintjes van ons zijn in ieder geval wel ijsliefhebbers. Ik zeg volhouden. Helemaal in deze tijd!

Als je dan moe maar voldaan in een heerlijk warm huis thuiskomt ga je natuurlijk aan de chocolademelk en oud Hollandse spelen. Wij gingen sjoelen! Dena vond het fantastisch en was erg gedreven om te winnen. (Geen idee van wie ze die genen heeft geërfd )

Mick was vooral aan het meeschreeuwen met het enthousiasme van Dena. Toch besloten we hem ook een poging te laten doen. Dat viel niets tegen Hij snapte de bedoeling en wist zelfs nog 24 punten te behalen. Ik zeg een kampioen in de dop!

Afgelopen weekend hebben we de verjaardag van Dena gevierd. Ons meisje is nu echt 4 jaar geworden. Hoezo raar? De laatste 4 jaar zijn voorbij gevlogen. Ik ben nieuwsgierig naar de nieuwe fase, maar heb ook moeite met het loslaten van mijn kleine meisje. Vanaf morgen gaat ze iedere dag naar de basisschool en vandaag hebben we afscheid genomen op het KDV.

(tekst op de foto: Ik knijp ertussen uit. Bedankt voor het spelen!) 

Op mijn vraag of ze de leidsters ging missen zei Dena: “ Nee, ik vind de grote school toch heel leuk!”  Ik hoop dat die alles brengt wat zij er van verwacht.

Zoals gezegd heeft Dena afgelopen zondag haar verjaardag gevierd. Ik was blij met de “ ijsbaan”  van Mike. We hadden namelijk 18 kinderen in huis en alles boven de 3 vond het geweldig om daar te glijden. De grotere van 10 hielden de boel een beetje in de gaten. Ook de speelkamer is weer ten volle gebruikt. Die is dan ook nog steeds de beste investering ooit!

 

Dena heeft van ons een Kiddizoom camera gekregen. Inmiddels zie ik mijn meisje voornamelijk via de lens van dat ding. Het is dus een groot succes! Echt een aanrader voor wie nog een cadeau zoekt voor zijn 4/5 jarige kind.

Van oma heeft Dena een Bontjas gekregen (lees: het is een ochtendjas, maar maak Dena dat maar eens duidelijk… ) Ze heeft de jas een uur aangehad en weigerde hem uit te doen. Weer een succescadeau. Het laatste tovercadeau was de elektrische tandenborstel. Magisch! Niks geen gezeur over het naar bed gaan. Ik hoop dat die fase nog lang blijft bestaan…

Al met al is ze gruwelijk verwend, ze heeft van alle kanten genoten. Wat was ze gelukkig. Weer iets wat ze Mike en mij s’ avonds op de rand van het bed vertelde. Mama? Het was leuk hè? Pap? Vond jij het ook leuk? Ik wel….! *smelt*  

Mick heeft in zijn zus zijn grootste idool gevonden. Hij doet alles na wat zij ook doet. Tot de meest gevaarlijke capriolen toe. Hij begint inmiddels redelijk te praten en is soms slimmer dan goed voor hem is. Hij ziet een hoop verbanden, weet wat we nodig hebben bij bepaalde producten. Leuk om opnieuw het verschil in kind te zien. Dena was ook een vlotte en slimme tante, maar Mick is opmerkzamer. Neemt meer de tijd en is dan ineens bij de pinken.

Hoe dan ook de laatste maanden waren weer om trots te zijn.
Mike is minder gaan werken en ik een dag meer! We hebben leren fietsen, wennen op school, zijn een jaar ouder geworden en ook ineens echt groot, Mick kan redelijk zelfstandig eten, ravotten en praat een leuk woordje weg. Wat gaat de tijd toch snel.

Mijn eerste 4 jaar als moeder zijn omgevlogen en ik ben bang dat de tijd vanaf nu alleen nog maar sneller zal gaan…