De pukkelmand

Er is alweer een maand voorbij. De carnavalsmaand wel te verstaan. Al moet ik zeggen dat in onze familie het beter bekend zal staan als de “Pukkelmaand”  Een paar weken geleden kwamen bij Dena als eerste de blaasjes tevoorschijn. Het kon ook niet uitblijven aangezien er op de crèche een waar waterpok-epidemie was uitgebroken. Iedereen echt iedereen kwam aan de beurt. Dena had gelukkig maar weinig blaasjes in haar gezicht. Ik zeg gelukkig want echt zonder krabben kon ze niet. 2 nachten hebben we drama gehad. Niet van d epijn maar wel van de jeuk. Dena had ook waterpokken in haar mond wat het warm eten wel een stuk lastiger maakte. Zij wilde voornamelijk ijsjes hebben. De kou was prettig.

Natuurlijk gelijk zemelenbad gehaald en een verkoelende gel. Dit hielp steeds wel iets, maar kon toch niet voorkomen dat ze wakker werd s’nachts

Wij hebben geen bad en het babybadje kan nog wel, maar handig is anders. Dus ik heb even creatief moeten worden. We hebben het zomerzwembadje (lees doorsnee 110) opgeblazen en tussen de douchewand geplaatst. Nu had Dena een groot bad om in te spelen. Het water hielp erg goed en de zemelen zouden voor indroging zorgen.

Steeds werd mij verteld dat waterpokken niet erg zijn. Ze kan ze maar beter gehad hebben en echt ziek worden ze er niet van.

In het geval van Dena klopt dat wel. Ze was jengelig en had jeuk, maar daarmee hield het ook wel op. Haar nichtje was een ander verhaal. Zij en haar zus kregen de waterpokken en paar dagen later. Na 2 dagen bleef mijn nichtje apathisch in bed liggen. Ze wilde niet eten, niet drinken en haar aanraken mochten we ook niet. Heftige reactie dus, maar slaap is in de meeste gevallen de beste oplossing dus de zondag nog even aangekeken. s’avonds wilde ze echter nog steeds niets. Ze bleef maar liggen en naar het plafond staren. Mijn zus is toen met haar naar het HAP geweest. daar werd een heftig geval van waterpokken geconstateerd. Zetpil geven, laten drinken en uitzieken….

 Tja daar sta je dan. De maandag was nog steeds niet beter en op dinsdag ging mijn zus opnieuw naar de dokter. Deze mocht haar niet aanraken. Ze krijste het uit. De dokter vertrouwde het niet en wilde dat ze meteen doorging naar de kinderarts in het ziekenhuis. Daar aangekomen werd ze gelijk opgenomen. Ze had op haar rug de waterpokken ontstoken en daar was een bacterie bij in gekomen. Ze heeft dus 3 dagen apathisch van de pijn op bed gelegen. Na 4 dagen mocht ze pas weer naar huis met de nodige pijnstiller. Wat is zo’n hummeltje dan klein met haar net 3 jaar.

Waterpokken moeten ze krijgen, maar zeg mij niet dat ze er nooit last van hebben. Ik geloof het niet meer.

Mick is inmiddels ook aan de beurt. (Net als zijn 4 maanden oude nichtje en 3 maanden oude neefje) Ze lijken tot nu toe alles goed te doorstaan, maar we zijn wel extra alert op elk bultje.

Naast de waterpokken hebben we natuurlijk ook de nodige leuke dingen gedaan.
Dena speelt steeds meer met haar kleine broertje. Of eigenlijk moet ik zeggen dat Mick meer reageert op haar pogingen waardoor het langer doorgaat.

Hoe dan ook ik hoop dat ze altijd zo met elkaar om blijven gaan. (al weet ik ook wel dat dat ijdele hoop is hihi)

Afgelopen weekend was er carnaval. Dena was (heel verrassend) als prinses verkleed. Zo trots. Eindelijk mocht ze van mij de jurk op straat aan. (iets wat ze echt al heel lang wil) Helaas voor haar gaat de carnaval ook weer voorbij…

De optocht was erg mooi. Papa liep ook mee met de muziek en we hadden geluk. Ze hielden midden voor onze neus even pauze . Dena kon dus mooi ook even trommelen. Wat is nu leuker voor een driejarige dan op een mega grote trommel slaan. Dena was dan ook helemaal in haar sas.

De lentemaand is begonnen en gelijk is het weer ook wat beter. S’avonds blijft het langer licht en dat betekent dat we na het eten weer kunnen gaan wandelen. Mick mag voorlopig mee in de bolderkar en Dena mag hem trekken.

Ik kan niet wachten tot het weer echt mooi wordt. Lekker buiten leven.
Wie weet wat de komende maand gaat brengen.