Het mag wel weer een keertje....

Het werd wel weer eens tijd voor een blogje.

Over wie zal ik eerst eens vertellen??

Eerst Dena maar.

Dena is inmiddels alweer 32 maanden of zoals ze in de volksmond zeggen: Ruim 2,5 jaar!
Hoe gaat het met haar? Goed!Ze groeit goed, doet het goed, eigenlijk gaat alles goed. Helaas gaat alleen de terror-stand haar tegenwoordig ook goed af.
Boos dat ze kan worden, niet normaal meer! Ook is het erg veel ikke, ikke en nog eens ikke!
Spelen met eten, drinken en zelfs met haar spuug is aan de orde van de dag.
Speelt een ander kind met iets, dan zal zij wel even zorgen dat het gauw bij haar is. Meestal red ze dat al door heel boos te kijken, maar anders kun je ook altijd nog fysiek geweld gebruiken…….

Al met al is Dena dus het soort meisje geworden, waar je als moeder normaal je hoofd naar schudt als het een ander kind betreft.
Wat moet je ermee? Geen idee.
Ze kent de hoek. Ze weet dat ze fout is, maar KIEST ervoor het toch te doen. Natuurlijk is dit een vorm van afzetten! Haar broertje is er immers bij gekomen, maar leuk is anders…..

Het volgende moment is ze echter weer haar lieve zelf. De vrolijke tante met een grote vorm van humor. Ze houdt van een feestje en krijgt iedereen op haar hand door gezellig hele verhalen tegen ze te kletsen. Dit is de Dena waar je 3 meter van omhoog stijgt als je haar meeneemt. Ik kan dan zo verschrikkelijk trots op haar zijn.
Ze help me heel goed met haar broertje. Gelukkig reageert ze zich tot nu toe ook niet op hem af. Spuugdoekjes worden aangedragen, muziekmobiele aangezet en natuurlijk wordt zelfs het favoriete knuffeltje gegeven.

Tja, en wat moet je dan…… Ik denk dat ik maar gewoon moet accepteren dat Dena echt heel erg 2 jaar oud is! Dat dit een fase is waarbij ze haar grenzen zoekt. Dat ze van zichzelf echt wel dat lieve meisje is wat ze eigenlijk ook wel heel graag wil zijn.

Chagrijnig zijn we daarnaast allemaal wel eens en ik wil ook niet altijd alles netjes delen.

 Dan nu Mick

Het zal weer een saai stukje worden..... Mick doet het goed! Hij slaapt heerlijk door, lacht erg veel en is een ongelooflijk lief mannetje. Krampjes heeft hij amper en ook andere onverklaarbare huilbuien kent hij niet. Wat een verschil met zijn zus toentertijd. (Al heb ik dat toen ook niet als lastig ervaren, maar ik merk nu pas dat ik daar toch wel wat drukker mee was hahah)
Afgelopen week zijn we weer naar het consultatiebureau geweest. Mick weegt nu 6450gram. Ook hadden ze daar hem gemeten, maar dat was niet echt realistisch in mijn ogen. Zij kwamen op 59 cm ik op 61cm. Laten we het er dan maar op houden dat hij nu ongeveer 60 cm is hahaha

Kleertjes heeft hij inmiddels in de maat 62-68 aan. Alleen de broekje heeft hij net als Dena nog in een maat kleiner. Haarkleur kunnen we nog steeds niets van zeggen. Het kan nog alle kanten op hihi, maar ik denk dat het toch echt blond gaat worden. De ogen blijven waarschijnlijk gewoon blauw. Net als mama, papa en Dena.

Al met al is het avontuur Mick een groot succes.

Mick is afgelopen zondag gedoopt. Wat zag hij er “mooi” uit in het doopkleed van mijn betovergrootoma, al moet ik eerlijk zeggen dat hij stoerder was in zijn pakje na de doop hihi.

Dena heeft zich helaas niet helemaal netjes gedragen. Ze wist donders goed dat wij niet konden ingrijpen en maakte daar goed gebruik van. Onder de stoelen door, rakelings lang de paaskaars.. pfff… Gelukkig werd Mick alleen gedoopt dus iedereen vond het vooral om te lachen (Allemaal zijn ze immers de oma, opa, oom , tante, neef of nicht van Dena en dan is het ineens erg schattig in plaats van irritant…. )

Verder was de doop wel heel bijzonder. We hadden mooie teksten en liederen uitgekozen en we vonden het een mooi intiem moment.

Dena is net voor de doop naar de kapper geweest. Deze heeft haar iets van een bobline geknipt. Ik ben er nog niet over uit of we het zo laten. Dena is geen staartjes kind. Ze houdt ze gewoon niet in en een beetje verzorgt mag het er wel uitzien, maar dit is wel heel netjes en kort…. Ik heb nog een paar weekjes voor ze weer naar de kapper moet, dus ik kan er nog even over nadenken.

De babyschaal van de bakfiets is eindelijk binnen daar hebben we dan ook gelijk maar goed gebruik van gemaakt. Mick vindt het helemaal leuk en wij ook. Van de winter het tentje erover en fietsen maar.