Mick`s eerste blogje

Mick is alweer 1,5 week oud. Ik begin ook steeds weer een beetje meer mezelf te worden. De keizersnede heeft er bij mij dieper ingehakt dan ik had verwacht in eerste instantie. Maar inmiddels ben ik alweer aardig op de been. (bij wijze van spreken, want ik mag nog geen bal doen…) en kan dus ook steeds meer genieten.

Maar goed Mick! Want daar gaat dit blogje natuurlijk over.

Mick is een heel tevreden mannetje. Zo ongelooflijk anders dan zijn zus. Ook als ik foto’s van haar bekijk op die leeftijd dan kan ik zien dat het broer en zus zijn, maar verder zijn het echt 2 totaal verschillende mensjes.
Mick slaapt erg veel, wat natuurlijk voor een baby heel normaal is, maar wat ik dus niet herken aangezien Dena eigenlijk gelijk al een groot deel van de dag wakker was. (en de vooral ook de nacht)

De kraamweek zit er op en onze kraamhulp was dan ook op zaterdag voor het laatst. We hadden een super kraamhulp! Niet alleen voor ons, maar ook voor Dena.
De borstvoeding is erg goed op gang gekomen en Mick gaat meestal gelijk na de voeding tevreden slapen of rondkijken.
Zo kalm en rustig echt super om te zien.
Dena daarin tegen reageerde behoorlijk heftig op het geheel. Niet zozeer door de komst van haar broertje als wel het feit dat mama een paar dagen niet thuis was vanwege de keizersnede. (meer daarover in haar eigen blog)

De meeste mensen zijn op vakantie op dit moment. Het is dus rustig met de aanloop. Ook blijft de kaartenstroom maar doorgaan aangezien de meeste mensen nu pas terugkomen van vakantie en dus de kaart in de bus zien liggen.

(tekst op het kaartje:
Nog een keer beginnen
een prachtig idee
nog een keer een wonder
nu hebben we er twee!

Bel, kom en bewonder!
Mick
Willem Leonard

Ik heb er niet zo’n moeite mee. Vorige week was ik toch niet echt in staat om de mensen te plezieren en kon ik er dus ook niet echt van genieten. Nu komt iedereen rustig op zijn tijd en kunnen we daarnaast ook voldoende tijd voor onszelf inplannen.

Mijn ouders en mijn zus zijn gelukkig wel dezelfde dag nog teruggekomen van hun vakantiebestemming. Daar was ik wel heel erg blij mee.
Het is toch hun kleinzoon en neefje dat geboren is en die wilde ik ze graag laten zien.

Verder is er eigenlijk nog niet heel veel gebeurd in Mick zijn korte leventje. Hij is op zondag 25 juli thuisgekomen in een mooi versierd huis en verder bestaat zijn dag dus vooral uit eten, slapen, badderen en knuffelen. (Heerlijk leven lijkt me zo)

Afgelopen weekend heeft ook hij, net als zijn zus toendertijd, spruw gekregen. Ik baalde als een stekker want ik zag de kolf-doemsenario’s alweer op me afkomen. Toch waren we er dit keer heel vroeg bij (Tja, ik was ook erg alert erop dit keer) en het lijkt inmiddels bij hem alweer bezworen. Bij mij helaas nog niet. Waar die achterlijke doktoren opnieuw beweerden dat het niet nodig was zowel mezelf als Mick te behandelen, ben ik buiten hen om naar de lactatiekundige van het ziekenhuis gegaan. Zij gaf mij de naam van een middel die ik bij het kruidvat gewoon kon kopen. Ik moest idd beide behandelen wilde ik eenzelfde fiasco als bij Dena voorkomen (Dena heeft 8 weken spruw gehad en ik heb daardoor 7 weken gekolfd omdat ik niet aan durfde te leggen in verband met mijn angst voor borstontsteking)
Maar goed, tot nu toe doet dat middel bij mij weinig. Ik zet nog even door, maar heb me ook al voorgenomen niet ten koste van alles de bv door te zetten. Mocht ik dus weer gedwongen worden te gaan kolven, dan is het helaas pindakaas, de fles is ook goed!