KRAAK KRAAK AUW!!!

KRAAK KRAAK AUW!! Ruim 16 weken

Zoals de meeste van jullie wel weten, heb ik al jaren rugklachten. Het is helaas een familiekwaal. Vanaf ongeveer mijn 14^e verjaardag mag ik minimaal 1x per jaar een weekje gaan plank liggen. Erg leuk! Maar niet heus….
Aan de andere kant. Ik weet niet beter. Ik heb gewoon elke avond pijn in mijn rug. Zodra ik onder spanning sta, dan slaat dat op mijn rug. 1 verkeerde beweging en ik ga door mijn rug.
Ik heb in de jaren genoeg therapie en onderzoeken gehad. Cesartherapie, Manuele therapie en Fysiotherapie. Honderden oefeningen heb ik meegekregen, maar niets mocht baten.
Mijn favoriete sport heb ik moeten beëindigen nadat ik te lang met een blessure door gepeeld had. (badminton… mijn pijngrens was blijkbaar erg hoog en mijn drang om te winnen ook) Ik heb daardoor ook mijn schouderspieren extra belast en bovenin mijn rug een rugwervel scheef geslagen. Dit is door een sportmasseur weer rechtgezet en grotendeels behandeld.
Uiteindelijk hebben ze me 2 jaar geleden verteld dat ik ook een rugwervel onder in mijn rug scheef heb zitten. Een lichte vorm van een Hernia. Niets waar ze op dit moment wat aan konden doen. Ik moest het maar accepteren.

Dat heb ik dan ook gedaan. Inmiddels ben ik 16 weken zwanger van de tweede. De pijn in mijn rug neemt met de dag toe. Ik weet dat ik actie moet ondernemen als ik niet aan het einde van deze zwangerschap compleet plat wil liggen. Maar wat? Het enig wat ik nog niet geprobeerd heb is Osteopathie.
Vorige week dus maar een afspraak gemaakt en gisteren mocht ik dan komen.
Ik vertelde van mijn klachten en mijn ervaringen met de verschillende therapieën. Ik moest omschrijven waar de pijn zat en wat de gevolgen waren van deze pijn.

Daarna moest ik in mijn ondergoed voor haar gaan staan (was blij dat het een vrouw was) Ze bekeek me van alle kanten en zei toen. "Tja, je bent ook zo scheef als een hoepel!" "Pardon?" Blijkbaar staan mijn bekken totaal niet in 1 lijn. Ze zei: “Aan de rechterkant zit je bek (of zijn het bekken?) hoger. Dat betekent dat het hier, hier en hier ook niet goed zit en dat het dan DAAR! Pijn moest doen”
Nou, ik zat tegen het plafond. Ze had echt precies de juiste plek te pakken. Man, wat deed dat een pijn!!

Na enig verder onderzoek kwam ze nog veel meer dingen tegen.
Dit is de voorlopige conclusie:

- Ik heb dus bekkeninstabiliteit. Dit heb ik waarschijnlijk gekregen tijdens de zwangerschap van mijn
dochter. Ze gaf daarbij aan dat mijn baarmoeder in de bekken hangt als een ballon. Zodra deze scheef
staan ligt de baarmoeder ook scheef en kan het kindje diep onderin gaan liggen. Dat klonk mij allemaal
heel bekend in de oren. Aangezien Dena heel lang heel ver onderin heeft gelegen, wat uiteindelijk ook mijn
totaalruptuur heeft veroorzaakt. Ook dit kindje lag tot nu toe erg ver onderin volgens de vk. Ik had alleen
nooit aan bekkeninstabiliteit gedacht omdat ik gewend was aan pijn in mijn rug en de klachten die daarbij
hoorde. Vandaar dat het bij mijn eerste zwangerschap niet herkend en dus ook niet behandeld is.
- Vanaf week 25 moet ik bij inspannend werkjes (zoals poetsen een bekkenband gaan dragen)
- Ook heb ik op 3 plaatsen mijn ruggenwervels scheef zitten. Onderin mijn rug. Dat is die wervel die voor 2
jaar terug al geconstateerd was en die waarschijnlijk ook al die jaren de meeste klachten heeft
veroorzaakt. Boven in mijn rug en ter hoogste van mijn schoudergewricht zitten ook 2 gewrichten scheef.
Wat weer veroorzaakt is door mijn badminton verleden.
- Mijn knie zat vast (dat wist ik niet, maar verklaard wel de schijnende pijnen vanuit mijn rug naar mijn
onderbeen)

De dokter gaf aan dat ze het knap vond dat ik er zo lang mee doorgelopen had. Ik moest hier erg veel last van hebben, maar ik mocht zeker niet accepteren dat ik met mijn 27 jaar constant last van mijn rug zou hebben. Het is te behandelen.
Ze gaf er bij aan dat ze niet alle oefeningen kon doen, aangezien ik zwanger ben, maar dat ze wel voldoende kon betekenen om mijn zwangerschap goed te doorstaan en klachten in de toekomst te verminderen.
Na overleg zijn we ook gelijk begonnen met de behandeling. Ik kan jullie vertellen dat dit geen pretje is.
Maar ik had wel gelijk het idee dat bepaalde zaken beter gingen schanieren (kan ik dat zo zeggen?) Hoe dan ook. Dit is mijn laatste kans. Ik hoop dat zij wat voor me kan doen.

Ik heb vandaag ongelooflijke spierpijn, maar toch ben ik blij dat ik gegaan ben.
Niet alleen voor mezelf, maar ook voor mijn kinderen. Zij verdienen een moeder die dadelijk heerlijk samen met ze kan stoeien. Dat heb ik tot nu toe met Dena zelfs nog nooit echt kunnen doen.

Voor nu zijn de 16 weken binnen!