Stile Echo

En dan kom je thuis...Iedereen was er om ons op te vangen. Wat is dit onwerkelijk dit kan toch helemaal niet ?

Helaas wel...om 18.00 werden we gebeld door de dienstdoende arts om te overleggen hoe nu veder. Ik wilde graag zo snel mogelijk ingeleid worden en kon mijn om 10.00 de volgende dag melden. Ook werdt er gevraagd of ik nog een vruchtwater punctie wilde hebben voordat ik werdt opgenomen. Hier had ik geen behoefte aan. 

Deze avond is nog een waas voor mijn, Onze familie was er en heeft alles geregeld. En om 22.00 waren we samen. En dan ga je het over dingen hebben waar je het niet over wilt hebben. welke kleertjes krijgt hij aan ? Laten we familie kennis maken en afscheid nemen ? Hoe gaan we de dienst houden ....Wordt het een crematie of begraven ect.... Deze avond hebben we zijn kleertjes uitgezocht en gekozen voor een passend afscheid. 

De volgende dag 15 Maart waren wij om 10.00 in het ziekenhuis op de afdeling. eerst werdt er nog een echo gemaakt om te kijken hoe onze kleine man lag. Deze lag overdwars....En stiekem hoop je dat ze zeggen we hebben een verschikkelijke fout gemaakt maar alles is toch goed....Maar helaas dat werdt niet gezegd. De gynocoloog zou op onze kamer komen en proberen onze kleine man te draaien.

Eenmaal op onze kamer zat daar een lieve man op ons te wachten en was zo vriendelijk, Straalde rust uit.Hij maakte zelf een echo en bevestigde dat onze jongen bijna goed lag. We mochten beginnen met de medicatie.

Er zijn over de dag 3 keer tabletten ingebracht en na het avond eten kreeg ik lichte krampjes. De arts gaf aan dat dit wel 3 dagen kon duren....En het enige wat ik dacht was " het gaat zoals het gaat " en ik kan het alleen over mijn heen laten komen. 

Rond 00.00 uur kwam de arts nog eens controleren hoeveel ontsluiting ik had. Een krappe 3 cm. Weeen ? niet echt lichte krampen. Ik vertelde dat zodra ik getoucheerd wordt mijn ontsluiting super snel zou kunnen gaan ( kijkend naar mijn andere bevallingen ) Nou dat zou nu weleens anders kunnen zijn werdt er gezegd. De arts verliet de kamer met het idee dat ik nog 8 uur had te gaan. Niets was minder waar want binnen 1 uur had ik pers weeen. 

De arts kwam binnen en stond versteld dat ik 10 cm ontsluiting had. Ik moest deze jongen op de wereld zetten, Het was het moment dat ik eigenlijk dacht nee ik ga nu naar huis....Maar gelukkig binnen 3 keer persen is onze zoon Daan geboren. Hij is op een bijzondere manier geboren helemaal intact met placenta en al! 

En dan maak je kennis met het kleine mannetje wat je al die weken voelde bewegen , die reageerde op geluiden van buiten af.....

Wat was hij mooi! en helemaal compleet! een klein fijn mannetje wat precies op zijn grote broer leek! Onze trots...Hoe gek het klinkt het was het allemaal zo waard , Het zwanger worden , de leuke echo's , De gender revieuw, het bewegen en het bevallen.

Onze klein Daan...Wat was je mooi!!!

Nadat hij was verzorgt konden we eindeloos naar hem kijken , We spraken over alles en waren de hele nacht wakker. Wij hebben ervoor gekozen om de familie kennis en afscheid te laten nemen in het ziekenhuis. Die middag was iedereen er. Daan lag helemaal verzorgd op het aankleedkussen. Er werdt gelachen en gehuild. Maar zeker ook taart gegeten want het was immers zijn geboorte dag! 

Toen iedereen weg was hebben wij nog prachtige foto's gemaakt en afscheid genomen van onze zoon. Hem bedankt voor alles en al het moois wat hij ons heeft gebracht en nog zal brengen. 

De begrafenis ondernemer zou hem de volgende dag ophalen en naar het crematorium brengen. Waar het afscheid zou plaats vinden.

Die dag was prachtig precies zoals wij het graag wilde en wat lag hij er mooi bij....Mijn man heeft hem alleen naar de oven begeleid en daar als laatste afscheid genomen. 

Lieve Daan ik hou van jou tot aan de maan en daar voorbij.

Until we meet Again !