41 weken

Verleden week was ik echt aan de bevalling toe, maar wel opgewekt.
Alles was zwaar en pijnlijk. Het liggen op mijn rug met kussen lag nog steeds niet lekker.
Ik voelde mij benauwd en kortademig. Dus ik slaap afwisselend op mijn zij, maar door de bekkenpijn is het zo pijnlijk en dan omdraaien en uit bed komen. Wat een helse taak is dat.
Hierdoor zie ik er gewoon tegenop om naar bed toe te gaan.
Ik merk dat ik ook steeds minder kan hebben en thuis is dat ook niet even gezellig. Maar ik zit er echt doorheen nu.
Onze zoon heeft ook veel last van de spanningen betreffende de komst van de baby en alle onwetendheid die er is en dat heeft zijn weerslag op school en zijn driftbuien.
Gisteren op controle bij de verloskundige aangegeven nu wel te willen kijken naar wat er mogelijk is qua opwekken. Ze heeft inwendig onderzoek gedaan en gaf aan dat er een klein tuutje nu was qua opening maar nog niks verweekt.
Vervolgens heeft ze de bmm gemasseerd in de hoop het iets verder te kunnen brengen. Die middag wat gerommel en krampen gevoeld maar daar bleef het bij.
Vanochtend weer controle en een krappe 2 cm. Net voldoende om te kunnen strippen. Dit heeft ze gedaan en dat heb ik geweten. Wat is dat pijnlijk zeg!
Nu wat gerommel weer gehad maar verder nog steeds rustig.
Overmorgen heb ik weer controle en dan ga ik eventueel weer gestript worden en indien de baby er zaterdag nog niet is krijg ik ook een overtijdscontrole in het ziekenhuis.
We zullen zien hoe het verder uitpakt.
Ik merk dat ik erg vlak en kort ben qua zinnen. Maar ik ben gewoon echt moe en klaar ermee.
Ik hoop nu toch echt gauw mijn kleine wonder beet te mogen houden.
Ik hoop dat er niet al te veel mama's nog in de 41 weken zitten. Voor wie nog bevallen moeten sterkte!!!