Na 3 jaar uitstellen....

Het is echt al heeel lang geleden dat ik hier online ben geweest. Expres, want ik had het al moeilijk genoeg met het uitstellen van het gaan voor een tweede.

Voor wie het even niet meer weet; onze zoon is in maart 2010 geboren en in 2012 hadden we ook na een tijdje uitstellen vanwege financien besloten voor een tweede te willen gaan. Na een half jaartje zonder positieve test bekroop mij het gevoel dat het gewoon niet het juiste moment was en ik eerst andere dingen moest doen. Ik voelde mij steeds ongelukkiger in mijn werk en zat niet lekker in mijn vel door mijn overgewicht.

Toen hadden we besloten weer aan de anticonceptie te gaan en begon ik met afvallen en een verkorte deeltijd opleiding voor doktersassistent.

Nu is het inmiddels langer als 3 jaar geleden dat ik die knoop door heb gehakt en ik heb er geen spijt van (ook al ben ik weer terug aangekomen tijdens mijn opleiding dat dan weer wel ;p ). Ik ben inmiddels een trotse doktersassistente en ben werkzaam in een huisartsenpraktijk. Ik heb geholpen met het redden van levens en weet dat ik een voorbeeld kan zijn voor mijn zoon dat als je iets echt wilt je je ervoor in moet zetten. En wat was ik trots toen ik mijn diploma in ontvangst mocht nemen en de eed mocht afleggen. En ik vond het ook mooi dat mijn kleine die trots ook meemaakte vooral nu hij zelf ook al geruime tijd naar school gaat.

Afgelopen 3 jaar is er een heleboel gebeurd. Teveel om bij te praten in een blog, maar ik ben blij dat nu het opnieuw weer gaan voor een tweede weer dichterbij komt. We hebben het helaas nog steeds financieel heel moeilijk en afgelopen jaar in de bijstand en bij de voedselbank gezeten, maar we komen er langzaam weer uit. We krijgen ademruimte en langzaam durf ik de gevoelens die ik al die jaren opzij heb moeten stoppen om maar vol te kunnen houden weer te beleven. Onze kleine man vraagt voortdurend wanneer hij een broertje of zusje krijgt en waar ik eerst telkens dan een steek van pijn van binnen voelde voel ik nu langzaam weer een glimlach van binnen. Binnenkort willen we de stap weer gaan maken en zal ik de spannende momenten weer mee mogen maken van wel of niet zwanger en dan hopelijk ook uiteindelijk een zwangerschap. Alleen al het hebben van die hoop doet mij goed van binnen.

Om ook financieel iets meer ruimte te krijgen en eerst van alle anti conceptie hormonen een tijdje af te komen hebben we nu een tijd genoemd; een half jaar. Vanaf mijn volgende menstruatie geen anti conceptie meer en dan over een half jaar hoop ik dat we financieel nog wat ruimer te zitten (we hebben immers niet alle babyspullen meer natuurlijk) en dan gaan we het weer opnieuw proberen voor een tweede.

En eerlijk waar, ik kan niet wachten. Hoewel... Ik weet dat ik het wel kan, maar nu het eindelijk na al die jaren dichterbij komt kan die tijd niet gauw genoeg voorbij zijn.

Deze blog is weer een eerste stap ook naar mijzelf toe om mijn gevoelens hiervoor weer toe te laten.

Ja ik wil ontzettend graag opnieuw mama worden en ik kan niet wachten het dan ook met jullie opnieuw te delen.

Liefs Ingrid