Verloofd!!

Zo dat werd wel weer even tijd om wat van mij te laten horen, niet?

Zo'n 2 weken geleden ben ik (finally, yes, yes!!) door mijn lieve man ten huwelijk gevraagd. Iets daarvoor hadden we gevierd dat we al 5 jaar een stel waren en enkele dagen later ging hij voor mij op de knieën.

Hij zag erg op tegen het vragen om toestemming bij mijn ouders, meer door de financiele situatie en hij toch het gevoel heeft dat hij voor mij ook financieel moet kunnen zorgen en die zekerheid heeft hij niet. Maar ik zei ook al gelijk van eerst wil ik mijn studie afronden. Dan kan ik mij daar volledig op focussen en daarna pas met plannen beginnen en gaan sparen als ik een baan heb (gelukkig is er als doktersassistent veel werkgelegenheid).

Hopelijk ben ik dan ook op mijn streefgewicht (inmiddels ben ik al 25,5 kilo afgevallen met dank aan Weight watchers). Nog iets minder als 20 kilo te gaan ;)

Het studeren bevalt mij goed. Het is een leuke klas van dames tussen de 19 en 50 die ik dan 1 dag in de week zie en alleen het thuis leren valt erg tegen en dat veel lesstof van het NTI enorm verouderd is. Maar daarom ben ik blij dat het een combi van thuisstuderen is en school voor de praktijklessen zoals triage, verpleegkunde en laboratoriumpraktijk. Echt heel leuk om nu te weten hoe ik bloeddruk moet meten of een venapunctie moet doen, verbanden leggen, HB bepalen enz.

Ik kan niet wachten tot ik volgend jaar klaar ben en aan de slag kan ;)

Ook hoor ik Don steeds vaker over een kleine praten. Hij kan echt niet wachten tot ik klaar met studeren ben hihi. En ook onze kleine man vraagt soms wel eens of hij een broertje of zusje mag hebben. Echt zo lief en vertederend. Laatst een gesprek tussen hem en Don gehoord vanuit zijn slaapkamer. Echt het doet mijn hart smelten dat het ook bij hun speelt.

Ik hoop gewoon dat het echt door mijn gewicht kwam dat ik eerst niet zwanger kon raken en dat er niet iets anders speelt binnenin mij.

We zullen het vanzelf zien. We zullen nog steeds moeten blijven wachten, maar ik vind het fijn om terug te kijken op hoe ver wij nu zijn. Inmiddels zijn we toch meer als een jaar verder als toen we besloten de kinderwens op een wachtbankje te zetten. En al is het wachten soms moeilijk en doet het verdriet. Ik weet dat we er goed aan doen.

Het gaat goed komen ;) Met onze kleine prins gaat het super. In maart wordt hij 4 jaar en ik vind het ontzettend spannend dat hij dan naar school gaat.

Ik hoop dat hij een fijne schoolperiode zal krijgen met veel fijne herinneringen en vrienden.

Alle mama's en mama's to be; heel veel liefs.

Jullie weten het ik houd mij afzijdig om het mijzelf niet te moeilijk te maken ;) Wanneer de tijd daar is kom ik vanzelf weer vaker terug :)

XXX Ingrid