Zenuwen ten top.....

Vandaag is het zover.....

We zitten over 3 uurtjes in een van de grootste en bekenste ziekenhuizen van het land.

De gangen lijken extra lang, exta breed en extra hoog..... Een oneindige weg door

klapdeuren, in liften en langs rijen wachtkamers..... Daar tot de balie waar we ons kunnen

melden. 

Dan moeten we weer wachten, de minuten die uren zullen lijken, vrouwen met mooie bolle buiken

om ons heen, kinderen die af en aan rennen omdat ze mee mogen naar de echo van hun broertje

of zusje.....    Zullen wij hier ook zo zitten over een paar weken? Met onze zoon die heen en weer hobbelt?

Het grote voordeel van zo'n inmens ziekenhuis is wel dat de een van de beste gyneacologen hebben die je je 

wensen kunt..... Na ons eerste gesprek met hem zijn we bij thuiskomst gaan googlen wie die interessante man

nu eigenlijk was, nou dat is niet de minste. Hij gaat niet alleen naar lezingen, hij maakt de meeste lezingen, schrijft 

boeken en is bovendien de hoogste pief van de afdeling. Toppertje dus!

(manlief komt inmiddels dansend de slaapkamer in, al zingend I love you baby, even om mij te laten lachen..... hoe lief is dat!?!)

Maar goed.... Vandaag dus die o zo gevreesde dag, ik kan alleen maar hopen dat we een mooie echo krijgen....

Meer dan 3 uur afwachten, kan ik niet doen.....