Borstonderzoek.
Na een nachtje met maar weinig slaap was het vanmorgen dan zover.
Nadat mn man en ik onze zoon bij mn schoonouders hadden gebracht gingen we direct door naar het ziekenhuis.
Daar aangekomen zijn we naar de poli mamma-care gelopen, met enorm veel lood in mn schoenen....
Maar het moest gebeuren dus op naar de balie om me te melden.
Na 20 Minuten mochten we binnenkomen. We werden ontvangen door een uiterst vriendelijke verpleegkundige (die rondliep in haar gewone kleding) zij nam ons mee naar een kamer waar de chirurg en een jonge knul (in opleiding voor Radioloog en moet het traject wat mensen afleggen op de mamma-care volledig volgen zodat hij zou weten wat het inhoud voor de patiënten die hij zal helpen) zaten. De chirurg vroeg me eigenlijk direct of ik bang was dus ik barste in tranen uit! JAAAA HEEEEL BANG!
Iedereen was heel vriendelijk en alles werd goed uitgelegd. Toen deed de chirurg het eerste onderzoek. Omdat ik een mamma-reductie heb gehad dacht de chirurg dat het om littekenweefsel zou gaan. Maar desalniet te min, op naar de rontgenafdeling.....
Na de foto's werd er een echo gemaakt, en een punctie gedaan (AUW!!!!). Het weefsel dat uit mijn borst werd gehaald moesten we naar een andere afdeling brengen en na 10 minuten konden we terug naar de chirurg.
Daar aangekomen werden we snel geholpen, er was GOED nieuws.
Ik zit zoooo onder de littekens van binnen dat het voor mij lastig te voelen is of ik een knobbeltje voel en ook voor artsen is dit lastig!
Het weefsel dat afgenomen was bestond alleen uit vetweefsel (had meteen wat meer afgezogen dan!!!! ;D ) en was helemaal ok.
Over ten half jaar krijg ik nog wel een echo als extra check maar daar hoef ik me geen zorgen over te maken volgens de alleraardigste chirurg.....
Pfffff ik ben echt heel blij, maar voel me ook erg verdrietig....
Wat was dit heftig om mee te maken.....
reacties (0)