Ik blijf mezelf maar gek maken. Nog 3 daagjes voor de echo, nog welgeteld 87 uurtjes en ik mag het beebje in mijn buik gaan bewonderen. En dan begin ik weer te piekeren. Ze gaan het toch weer niet afbellen? Wat als ik daar zaterdag voor een gesloten deur sta? Want normaal gezien is de gyne er niet op zaterdag... En dan ook weer andere vragen: zal alles nog wel goed zijn? Wat als... En ik blijf maar doordraven. Ben zo onzeker en bang dat het misschien verkeerd zit. Maar dan wrijf ik over mijn buik en zeg ik tegen het beebje in mijn buik dat het moet volhouden. Dat ik het zo graag wil leren kennen. En dan groeit mijn hoop toch wel weer. Ik hoop op goed nieuws zaterdag, zodat ik eindelijk wat meer kan gaan genieten!!!
reacties (0)