Ik ga het toch van mij afschrijven

ik ben gelukkig getrouwd met een lieve man van 35 jaar, ik heb een dochter van bijna 7 jaar maar er is nog een wens voor een 2e kindje.
ik had een zorggeloze zwangerschap tot 28 weken. er wer geconstateerd dat mij dochter te klein was
ik kreeg groeiecho's en bij 37weken bleek de baby niet meer verder te groeien.
vervroegde inleiding met als gevolg een heel klein gezond kindje van 2300 gram en 45cm
gelukkig gaat het super met haar maar de gynaecoloog gaf aan, je toekomstige zwangerschappen zullen mogelijk weer zo verlopen.

4 jaar na de geboorte van ons wondertje kreeg ik het gevoel dat ons gezin nog niet compleet was. na een kort gesprek met mijn partner waren wij eruit dat er nog een tweede kan komen.
het was nu of nooit want onze dochter wordt ook ouder en wij ook....

november 2017, een aantal maanden na een reis naar Thailand waarna wij zeker wisten Zikavrij te zijn, zijn wij begonnen aan onze wens...
Bij mij dochter was ik binnen 3 maanden zwanger. in september 2018 was ik ' eindelijk' zwanger maar na 11 weken kreeg ik bloedverlies en bleek een miskraam omontkeerbaar.
7 november 2018 was helaas deze zwangerschap ten einde. Na enkele weken voelde ik mij weer fysiek als psychisch sterk en als ik na de feestdagen nog niet zwanger zou zijn, wilde ik een afspraak met een gynaecoloog.
zo gezegd, 2 januari 2019 zat ik bij de huisarts en enkele dagen later had ik een afspraak bij de gynaecoloog.
cyclus werd gevolgd, zaadanalyse werd gedaan bij mijn man en bloedonderzoek werd gedaan.
vrijdag februari 2019 vertelde de gynaecoloog dat wij dit weekend moesten gaan klussen want mij eisprong kwam eraan. maandag mocht ik terug komen en inderdaad mij ei was gesprongen.
na een extra vroege test op 14 februari kon ik concluderen dat ik zwanger was. de opvolgende testen bevestigde de uitslag.
enkele weken later kon ik het goede nieuws aan de gynaecoloog vertellen.
start tot 36 weken met ascal om de placenta beter te doorbloeden bij ervaring met een te klein geboortewicht
door mijn ervaring met een miskraam bleef ik t/m week 11 onder controle bij de gynaecoloog. na 11 weken gaf de gynaecoloog aan geen reden meer te heben om mij in behandeling te houden en mocht ik naar de verloskundige in de wijk.
jehhhjjj... termijnecho was goed, uitgerekend 23 oktober 2019. groeiecho's zullen we volgen 28 weken
na de 20 weken echo kon ik pas echt geloven dat er een kindje zou komen.
alles was goed en na een gender revealparty kregen wij te horen dat het een meisje zou worden.
ik heb gedurende mij hele zwangerschap pijn in mij schede en buik maar alles wees erop dat het goed was met de baby ern mij.
week 21 krijg ik last van lichte bloedverlies (bruine afscheiding met een strengetje rood) geen zorg kan een vaatje geraakt zijn na gemeenschap. na een doppler onderzoek en manueel inwendig onderzoek geen reden tot paniek.
hartje klopt 150 p/m en baarmoedermond is zoals die hoort. afscheiding blijft ruim een week aan.

In de nacht van 20 juni 2019 (22 weken) slaap ik onrustig, baby is heel bewegelijk en ik vraag mij af hoe ik dit nog 18 weken vol ga houden.
volgende ochtend ga ik naar de wc en wat tref ik aan een wc, ondergoed en bed vol bloed.
gelijk de verloskundige gebeld, geen paniek. kom maar naar het ziekenhuis.
In de verloskamer wordt naar het hartje van de baby geluisterd en lijkt in orde. er wordt gesproken over opname met bedrust en plaatsen van een bandje tegen de baarmoedermond.
totdat het lijkt of er weeen aan de gang zijn. echo wordt gemaakt en op het eerste oog geen afwijkingen. totdat zij richting het geboortekanaal kijkt en ziet dat de bevalling al begonnen is.
2/3cm ontsluiting met de navelstreng al in het geboortekanaal. slechte scenario wordt geschetst. je gaat bevallen en de baby gaat dit niet overleven.
2 uur later ben ik bevallen van onze lieve baby met een lengte van 30cm en 500 gram.
woorden schieten tekort.
er worden gelijk allerlei buizen bloed en kweken afgenomen.
donderdag 20 juni 2019 om 11 uur ben ik bevallen van een lief klein poppetje.
na 3 dagen huilen en een afscheid regelen, wil ik verder maar fysiek wordt ik tegengehouden.
bij controle van gynaecoloog 10 dagen later blijkt dat er nog veel grote bloedstolsels achtergebleven zijn, dus weeen opwekken met cytotec is de enige oplossing.
vandaag vrijdag 5 juli lijkt het langzaam schoon te worden.
de gynaecoloog heeft de meeste bloed en kweekuitslagen binnen. het lijkt dat ik besmet ben geraakt met het CMV virus.
gelijk weer bloed laten prikken in welke fase van het virus ik mij bevindt. dinsdag 9 juli mag ik terug.

Kan ik weer gelijk zwanger worden of moet ik wachten?