Herkenbare dubbele gevoelens tijdens feestdagen

Ik heb al heel lang geen blog geschreven. Maar dit wil ik even van me afschrijven.

Lekker anoniem!

Vorig jaar was ik tijdens de feestdagen hoogzwanger (van ons tweede kindje). Op 1 januari 2013 was ik bevallen van een prachtige dochter en alles ging meer dan goed. De feestdagen had ik niet echt meegemaakt, maar dat vond ik niet erg, want ik had een goede reden, hoogzwanger. En de zwangerschap en bevalling waren belangrijker. En ik dacht: volgend jaar ga ik wel weer genieten van de feestdagen. Maar nu komt het: ik geniet helemaal niet zo erg... en ik word er een beetje onzeker van en ik weet niet zo goed hoe ik me voel. Misschien herkenbaar? Eerste kerstdag kwamen we met z'n allen samen bij mijn ouders. Ik heb drie zussen en die kwamen ook met hun kinderen. Andere jaren was het altijd super gezellig en leuk. Maar deze keer vond ik heel anders. Nu hebben we natuurlijk twee kleine kinderen, en vorige jaren alleen Eline, die nu bijna 3 jaar is. Nu met twee kleine kids zo met de hele familie bij elkaar vond ik geen succes. Ik had het ook niet zo zien aankomen. Maar ik was de hele dag alleen maar met de kids bezig. Mijn zussen hebben ook kleine kinderen en het was zooooo druk in dat huis... Ik vond het helemaal niet leuk en ik was er alleen maar moe van. Onze kleine vergt heel veel aandacht, ze wil niet steeds meer in de box of kinderstoel. En ze kan ook nog niet 'los' lopen of kruipen, zeker niet in zo'n druk huis. Dus waren we steeds met haar op schoot. Ze ging ook niet lekker slapen. En de oudste was zo druk, en die zit nu in de overgangsfase tussen wel of geen middagslaapje. Als ze niet slaapt, is ze 's middags soms zo druk. Nu dus ook. Nou ja, kortom: ik was ontzettend moe ervan... en een paar dagen later waren ik en de kinderen ziek. Mijn man had 'alleen diarree'. Maar dat kwam er ook nog eens bij. En nu komt het: vanavond hebben we oud en nieuw, weer met de hele familie bij elkaar. En dan zouden de kids daar ook moeten slapen. Moeten we alle rompslomp mee nemen daarheen, en dan midden in de nacht weer terug naar huis met twee kleine kids. We wonen erg dichtbij. Maar toch weer gedoe... en ik heb er eigenlijk niet zoveel zin in. Wel ga ik het missen, wat ik andere jaren zo leuk vond, het samenzijn. En toen ik nog geen kids had, kon ik er echt van genieten. Maar nu merk ik dat het op ons als gezin en op mijzelf en mijn man, qua moeheid, een enorme aanslag is. Mijn familie snapt het deels wel, maar deels niet heb ik het gevoel. En ze proberen mij toch over te halen om te komen. En misschien valt het ook allemaal wel mee hoor. Maar weet je? Ik zou willen dat de feestdagen dit jaar niet bestonden... dan hoefde ik ook niet zo mijn best te doen om het gezellig te vieren. Ik weet gewoon niet goed hoe ik dit moet doen. Hoe moet ik het voor mezelf gezellig maken terwijl ik het alleen maar druk vindt? En hoe moet ik het mijn kinderen gezellig maken, en dat ze ook een beetje snappen waarom we eigenlijk feest vieren? En hoe moet ik me sociaal gedragen tegenover mijn familie? En ik vind het ook wel jammer om niet te gaan...

Nou ja, we hebben besloten om de halve avond te gaan, en de kids dan gewoon lekker thuis op bed te leggen. Het zal wel anders zijn, als we alleen maar elkaar Gelukkig Nieuwjaar hoeven te wensen ipv de hele familie. En anders om thuis te zitten met z'n tweeën. Maar goed, ik zie het ook niet zo zitten om daar te zijn in die drukte... En het lijkt me voor de kids ook niet zo geweldig, want ze zullen daar toch minder goed slapen dan thuis. En ze zijn net ziek geweest en ik ook... en daarbij komt dat 1 en 4 januari onze kids jarig zijn (1 en 3 jaar). Daar willen we ook energie voor over houden. Ik wil ook niet overkomen als iemand die denkt dat ze een 'heeeeeel zwaaaar leven' heeft... Maar momenteel voelt het wel zo...

Herkenbaar, dit???