Wat de pot schaft

Uit alle macht houdt ze het vast. Als een dolle duwt ze haar knuistje in haar mond en sabbelt wild op het boontje dat ik zojuist in haar handje duwde. Ze vindt het heerlijk, geen vieze toet van deze mevrouw, ook al is het de eerste keer dat ze zo’n groen tuinding proeft. Af en toe haalt ze de natte beurs gekauwde groente uit haar mond en bekijkt hem vol verbazing. Grote oogjes, een wijdopen mondje en een straaltje kwijl langs haar kinnetje. Ze vindt het maar wat interessant.

Haar knuistje houdt ze een stukje voor zich uit en draait er langzaam mee, zo kan ze het boontje van alle kanten bestuderen. Tussen de op elkaar geperste vingers door loopt groen sap over de rug van haar handje. Soms lukt dat draaien niet zo goed en knalt ze met haar hand tegen haar voorhoofd. En dan, als ze uitgekeken is, produceert ze een brede glimlach, zegt “aaahhiie”, gooit de beentjes even in de lucht en stopt het boontje weer in haar mond. Nou ja, ze doet in elk geval een poging. Na drie keer steken heeft ze haar mond wel gevonden en begint weer tevreden te sabbelen.

Het boontje heeft natuurlijk erg te lijden onder haar kauwgedrag, dus af en toe wil ik hem omwisselen. Probeer zo’n klein babyhandje maar eens open te maken als ze iets lekkers vasthebben. On-mo-ge-lijk. Wat zijn die handjes ontzettend sterk. Ze knalt haar armpje op en neer zodat ik geen grip krijg op de glibberige bonenboel, slaakt allerlei geamuseerde kreten en trappelt wild met haar beentjes. Gelukkig heeft deze moeder wel wat voedervaring ondertussen.

Tijd om een trucje uit de kast te halen. Eerst pak ik een nieuwe boon, waarna ik deze voor haar ogen houdt, zodat haar blik op het nieuwe object gevestigd is. Vervolgens steek ik het groene ding zorgvuldig in haar ándere knuistje. Dan is het geduldig afwachten. Wordt de nieuwe boon geaccepteerd? Ja! Ze onderwerpt haar nieuwe aanwinst aan de bonen-goedkeur-procedure en is hier zo druk mee bezig, dat haar andere handje ontspant. De mishandelde boon, of althans wat ervan over is, kan ik nu zo uit haar handje pakken. Missie geslaagd!

Na het eten ligt haar stoeltje uiteraard vol stukjes, die mams bij elkaar mag verzamelen. Ik geloof niet dat ze echt iets binnenkrijgt. Maar oefenen met eten is altijd mooi meegenomen. Totdat…ik de volgende ochtend een volle poepluier verschoon. Die zit vól stukjes boon. De normale gele-borstvoeding-prut, is nu gele-prut-met-groene-stukjes. Fantastisch! Onze dochter eet. En daar is geen potje aan te pas gekomen! Sofie eet gewoon wat de pot schaft.