#036 Even van me afschrijven...

Ken je het? Zo van die dagen dat alles tegen lijkt te zitten.. En vooral die ene dag dat je opgestaan bent met een wrang gevoel die maar niet over gaat.... Van het minste erger ik me. Jep vandaag is zo een dag en dat was het gisteren ook.... Ik kan mezelf er maar niet over zetten... En als ik dan wat anders wil doen zit er weer wat tegen.... Jep ik dacht ik zal eens grondig poetsen.. Guess what? Ik krijg gewoon de kraan van het warm water niet open :'( Eigenlijk staat het huilen me nader dan het lachen... 


Vandaag op kop 38 weken zwanger en in tegenstelling tot de meeste zwangeren vind ik het veel te snel gaan.. Wat kijk ik er toch tegenop om te moeten bevallen... MIjn hele zwangerschap werd mij beloofd dat ik het mocht doen: natuurlijk bevallen maar het moest wel in een ziekenhuis (omdat ik hiervoor 2 keizersnedes heb gehad) . Daar heb ik geen problemen mee eigenlijk wou ik toch zoiezo in een ziekenhuis bevallen. Ik vind het idee wel fijn dat als er iets is er meteen ingegrepen kan worden. Ik werd gedurende de eerste 30 weken opgevolgd door mijn toenmalige huisarts.. Deze baby word best klein zei hij ik denk een 2.9kg a 3 kg als hij geboren word dus een natuurlijke bevalling kan gewoon.. Toen verhuisde we naar een hele andere stad en na een gesprek hadden we (mijn vriend, ik en de huisarts) besloten om beter over te gaan naar een nieuwe verloskundige omdat de afstand te groot werd en hij het niet op zijn geweten wou hebben als er iets zou gebeuren. Ook bij de nieuwe verloskundige bleek een natuurlijke bevalling geen probleem te zijn maar vanaf week 36 zou ik dan wel opgevolgd worden door een gynaecoloog in het ziekenhuis aangezien het toch zoiezo een ziekenhuisbevalling zou zijn.En natuurlijk is het fijner als je al een beetje weet wie de bevalling gaat doen.. Ondertussen bleken er heel wat testen niet te zijn gedaan bij mijn huisarts.. Ik heb PCOS met insuline resisitentie dus een suikertest was eigenlijk geen overbodige luxe... Die werd dan ook gedaan (alles was in orde). Ok week 36 dus en eerste afspraak in het ziekenhuis en daar krijg je dan het volgende te horen: ik ga met de deur in huis vallen dit word een keizersnede.... Het risico van het scheuren van de wonde is ong 5% en dan overlijd de baby maar van mij mag je nog kiezen. Ik plan de operatie wel al in kies je voor een natuurlijke bevalling dan annuleren we gewoon de keizersnede want dat is makkelijker dan nog eentje ingepland te krijgen.. De hele dag heb ik gejankt.... Weken werd me een natuurlijke bevalling beloofd en 4 weken voor de uitgerekende datum krijg ik dit nieuws... Tja voor mij was er geen keuze ik wil niet het risico nemen dat de baby overlijd en 5/100 vind ik eigenlijk best veel.... 37 weken de volgende afspraak bij een andere gynaecoloog... Zo eerste keer dat ik u zie mevrouw even u dossier erbij nemen ja hier staat dat er vandaag een keuze gemaakt word hoe u wil bevallen na 2 keizersnedes... Ik kijk hem aan en zeg tja dan kies ik met spijt in het hart toch voor de sectio want ik wil geen risico nemen. Waarop de gyn meteen zei ik ga eens een woordje met mijn collega moeten praten want er is helemaal geen optie.. 2 keizersnedes = altijd een keizersnede erna.. Maar zei hij ben wel blij dat je toch een beetje het gevoel had zelf te mogen kiezen... In de laatste 10 jaar is er helemaal niemand na 2 keizersnedes normaal bevallen. Dat is altijd keizersnede geworden.... Ik heb research gedaan en de pro en contra bekeken maar blijf bij hetzelfde standpunt.. Ik had gelukkig al een week de tijd om te wennen aan een keizersnede maar echt ik kijk er zo tegenop... De pijn, het herstel... En gewoon weten dat ik nooit een natuurlijke bevalling zal hebben, nooit de spanning van wanneer begint het, nooit de weeen die beginnen en de spanning errond :( En ik heb maar 4 weken (nu 2) om aan alles te wennen... Ik ben er niet klaar voor alzeker niet na mijn keizersnede ervaring in Rusland (staat in een andere blog uitegeschreven). Ik heb nog steeds een trauma overgehouden daaraan en zit echt met enorme angsten.... Gisteren heb ik voor het eerst de gynaecoloog gezien die de operatie gaat uitvoeren en ik voelde eigenlijk alles behalve een klik.. Ze was zo afstandelijk en dat terwijl ik eigenlijk meer behoefte voel aan iemand die me kan geruststellen :( Laat ons hopen dat het lag aan de werkdruk aangezien ze een taak van een collega moest overnemen.. 


En om de dingen nog wat moeilijker te maken is er nog iets... Mijn vriend en ik hadden het wel eens over anticonceptie en aangezien ik PCOS heb heb ik liever geen pil en hormonen in mijn lijf... Sterilisatie kwam ter sprake en eigenlijk had ik daar in het begin geen bezwaar bij... Mijn vriend was duidelijk ik wil me niet laten sterriliseren want ja als het gedaan is tussen ons wil ik wel nog kinderen van een andere vriendin.... Enja nu komt het.. ik begin te twijfelen.. wil ik dit wel? Eigenlijk was een andere reden dat ik natuurlijk wou bevallen toch nog wat meer tijd te hebben om hierover na te denken.. Hij zegt het wel zo mooi maar als ik nadat we uit elkaar zijn nog een kind wil??? Ik ga het nooit meer kunnen ... Maar stom genoeg durf ik er niet over beginnen... Ik ben zo bang dat hij boos gaat worden en het gedaan gaat maken.. Dan sta ik letterlijk op straat.... Hij geeft me ook nooit het gevoel dat ik me veilig kan voelen en dat onze relatie goed gaat... MIsschien komt het door de hormonen dat ik zo denk, ik vind het allemaal zo verwarrend... De sterrilisatie zou uitgevoerd worden tijdens de keizersnede dus veel tijd heb ik niet meer aangezien deze volgende week al gepland staat :'( Ik voel me zo moedeloos en verdrietig, ik slaap slecht, word ook lange tijden wakker enja dit zal wel eens de reden zijn dat ik me nu de laatste 2 dagen zo slecht voel... Het feit dat mijn vriend gisteren een kat gekocht heeft die tot over haar oren in de vlooien zit kan er ook wat mee te maken hebben.. Of het feit dat hij nu met de kat met vlooien in ons bed ligt te slapen :'( Zo ik ga even een potje janken maar alles is er eens uit want met iemand anders kan ik hier niet over praten....

836 x gelezen, 1

In Overig

reacties (0)


  • Rupsie

    Jeetje, wat een verhaal. Logisch dat je dit even van je wil afschrijven! Wat een domper dat je toch een keizersnede krijgt terwijl je graag anders wilde! Maar 5/100 is inderdaad een percentage waarin je absoluut geen risico neemt. Dat vergeef je jezelf niet mocht yet fout gaan. Probeer wel de knop om te zetten en te genieten van de kleine in he buik, zo speciaal!

    Als straks alles rustiger is na de geboorte, zou ik nig wel met je vriend gaan praten. Wat hij zegt kan niet. Waarom zitten die twijfels bij hem? Waarom denkt hij aan een toekomst zonder jou? Is het onzekerheid over de relatie of over zichzelf?

    En de vlooien... tja. Ik ben al geen kattenliefhebber, maar zeker met vlooien is de plek op bed echt een no go...

    Succes met de laatste weekjes, geniet nog van je zwangere buik en van de twee die je al hebt rondlopen!, xx

  • Tweety24

    Jeetje meid wat een verhaal. Kan heel goed begrijpen dat het ineens een schok moet zijn dat je toch een keizersnede moet. Zeker als je al die tijd is voor gehouden dat je natuurlijk mocht bevallen. De keuze voor een keizersnede is logisch als er aan een gewone bevalling risico's zitten. Maar het hart en het hoofd zitten nou eenmaal niet altijd op 1 lijn.

    Maar wat ik erg vind is dat je vriend zich niet wil laten steriliseren mocht het mis gaan. Hoe kan hij daar aan denken terwijl jij hoogzwanger bent van zijn kind. Hoe goed zit jullie relatie dan? Je moet jezelf juist veilig voelen in je relatie en bij je partner. Ik zou dat toch eens een keer met hem bespreken. Je kan toch niet gelukkig zijn met dat in je achterhoofd. Kom voor jezelf op! Je kan altijd nog kiezen om jezelf niet te laten steriliseren tijdens de keizersnede dan kun je er zonder hormonen rustig over nadenken.

    Als je geen klik hebt met de gyn die je gaat opereren kun je dan niet om een andere vragen?

    En gooi die kat van je bed af. Gadverdarrie vieze vlooien. Hoe kan je vriend zo'n beestje vlak voor je moet bevallen meenemen naar huis. Vind niet dat hij echt rekening houd met jou.

    Succes meid met je laatste weekje en hopelijk krijg je iets meer rust zodat je met een gerust gevoel je kleintje in je armen krijgt

  • Florien84

    Het feit dat ze voor een keizersnede kiezen snap ik volledig al is er een lid op de site die wel natuurlijk bevallen is na 2 keizersnedes.

    Wat ik opmerkelijker vind is dat jullie relatie niet stabiel is. Je man geeft aan dat mocht het mis gaan hij bij een andere vrouw kinderen wilt. Dus hij gaat er min of meer vanuit dat het mis gaat en jij geeft aan dat je je niet veilig voelt binnen de relatie.

    Daarnaast vlooien. Ik krijg er al de kriebels van dus laat staan dat jij ze krijgt. Ik heb een hekel aan huisdieren dus dat zal er niet bij helpen maar ik zou met dit "cadeautje" niet zo blij zijn.

  • papillon89

    Hey, Ik begrijp de keuze van een keizersnede ook wel :) Ik vond het alleen zo erg dat mij zo lang beloofd was dat het wel mocht. En van de eerste gynaecoloog mocht ik ook kiezen maar zelf als de tweede mij toch de keuze gaf was ik al bij al voor een keizersnede gegaan. Een risico van 5/100 klinkt misschien laag maar toch zijn er 5 mensen die het wel meemaken he.. En dat zou ik dus ook kunnen zijn.. Ik wil geen risico nemen. Ik zie dit namelijk niet als 95 mensen die het wel goed doen maar 5 mensen die verdriet hebben en daar hoor ik liever niet bij. Maar desondanks blijft het toch even rouwen om een bevalling die ik nooit zal hebben maar begrijp me niet verkeerd ik kijk enorm uit naar de geboorte van de baby en zoals mijn vriend toen zei: het blijft dezelfde baby.

    De reden dat ik me onveilig voel heeft meer te maken met een gevoel van onzekerheid binnen de relatie. Het doet pijn als hij dat zegt, echt heel veel pijn. En dat zorgt er ook voor dat ik soms twijfel. Ik heb er al eens over gesproken met hem en hij gaf me aan dat alles gewoon goed zit en hij liefst mij nooit kwijt wil. Hij heeft mij en de kids (de oudste 2 zijn niet zijn bloed) opgenomen in zen testament en hij zou dat niet doen als hij niet zeker was. Soms vraag ik me af of ik de dingen niet te serieus opneem door al de hormonen die door mijn lijf scheuren. En uiteraard heeft hij zelf nog niet veel geluk gehad in de liefde waarbij hij veel in de steek is gelaten door zijn exen. Misschien een soort van bescherming om gekwetst te worden?

    Tja die extra beestjes die we erbij kregen maken mij ook alles behalve blij.. We zijn uiteraard wel meteen met een behandeling begonnen en moet wel bekennen dat het een heel stuk verbeterd is al met gisteren. Geloof me ik zag de vlooien gewoon op de kat lopen dat we dat niet gezien hadden toen we ze kochten.. :O Maar blijkt normaal te zijn bij dieren die uit een boerderij komen.. Maar toch ik sta echt niet te springen om straks in bed te kruipen.... Heb al een hele dag jeuk gewoon van de gedachte aan die beesten. Begrijp me niet verkeerd ben geen dierenhater maar vlooien vind ik echt smerig!!!!

  • Lady-Whistledown

    Ik vrees dat zowel de vk als de huisarts (die geen kennis hebben hierover) jou blij hebben gemaakt met een dooie mus. Na twee keizersnedes wordt de derde bevalling ook een keizersnede, dat is nou eenmaal zo bepaald (in o.a. de protocollen van de NVOG). Het is zoals het is. De gynaecoloog heeft daarin het laatste woord. Bespreek ook eventueel jouw sterilisatie met de gynaecoloog. Ik vraag mij namenlijk af of het na drie keizersnedes nog wel verstandig is om nogmaals zwanger te raken. De druk op de baarmoeder wordt dan wel heel erg groot. Dit is waarschijnlijk ook de reden waarom de gynaecoloog jou wel wil laten steriliseren. Gezien je leeftijd ben je namelijk nog te jong voor sterilisatie. Google eens op 'natuurlijke keizersnede'. Wellicht is dit iets voor jou.

  • papillon89

    Hey, dank je wel voor je reactie. Ik krijg inderdaad een natuurlijke keizersnede dat doen ze daar standaard in dat ziekenhuis met uitzondering natuurlijk als mijn water spontaan zou breken en er dus met ongepland een keizersnede doorgaat. Dat op zich stelt me gerust want ik mag het kindje de hele tijd bij me houden en hoef (als mijn gezondheid en die van de baby het toestaat) niet naar een recovery room gaan. Het is eerder het herstel en de pijn die me afschrikken. De reden die je aanraad om wel voor de sterilisatie te gaan is ook de reden waarom ik twijfel. Ik weet dat in België je maar 3 keizersnedes kan hebben. Maar de huisarts had mij ook verteld dat in Nederland waar ik nu dus woon dat allemaal gewoon kon.... Hij sprak zelf van een vijfde keizersnede enzo.. Enja als leek hoop je toch dat een arts weet waarover hij spreekt. Ook dezelfde reden waarom ik geloofde dat ik natuurlijk kon bevallen want zijn woorden waren letterlijk in Nederland mag dat gewoon... En die dingen kunnen soms per land verschillen... Nog een pro die ik vind voor sterilisatie is dat ik geen hormonen moet nemen en dat misschien de symptomen van PCOS zouden kunnen verminderen..

  • Lady-Whistledown

    In NL bekijken ze iedere zwangere als individueel geval. Toch is de kans op complicaties bij meerdere sectio's steeds groter en groter zodat gynaecologen in Nederland over het algemeen een vrouw na drie sectio's echt ten strengste afraden om nogmaals zwanger te raken. Het is ook maar een dringend advies. Je kan een vrouw niet verplichten om niet meer zwanger te raken en mocht zij dan toch weer zwanger raken, krijgt zij gewoon de zorg die iedere zwangere krijgt. Vaginaal bevallen na 1 sectio kan nog (maar ook dat bekijkt de gynaecoloog per zwangere), maar na twee sectio's adviseren gynaecologen toch ook echt een geplande keizersnede, puur om het scheuren van het litteken in de baarmoeder te voorkomen. Dat vormt namelijk een zeer, zeer, zeer ernstige complicatie. Het is aan jou of je de sterilisatie laat uitvoeren. Ik denk als ik in jouw schuitje had gezeten, ik hiervoor wel had gekozen. Dit om er alles aan te doen om een vierde en zwaar gecompliceerde en wellicht levensgevaarlijke zwangerschap te voorkomen. Helaas sta je soms in het leven voor zeer zware keuzes. Ik wens je daartoe heel veel sterkte en succes.