Andy naar de kinderafdeling
Hallo allemaal,
Zoals jullie in de vorige blogs hebben kunnen lezen hebben we een behoorlijke moeilijke start meegemaakt met Andy.
De hele bevalling en dan ook nog dat Andy op de ic belande was allemaal een grote schok en heel zwaar voor me, in deze blog schrijf ik verder over hoe hij naar de kinderafdeling werd overgeplaatst en dat hij dan eindelijk met papa en mama mee mocht naar huis.
Woensdag toen we dus s morgens kwamen, zouden we hem heerlijk in bad doen.
Toen we eenmaal bij Andy zijn bed stonden, kwam de hoofdverpleegster van Andy naar ons toe lopen om te zeggen dat de plannen gewijzigd waren.
Ik stond er toen echt bij van o jee wat gaan ze nu weer doen, tot onze grote verbazing mocht hij dus van de ic af en naar de kinderafdeling.
De resterende monitoren mochten van hem af, ook die nare hersenmonitor dus hij mocht eindelijk die naalden uit zijn hoofd, die werden er ook uitgehaald waar we bij waren, maar dender wat een naalden zijn dat zeg.
Het enige wat ze bij hem eraan lieten was de monitor waar ze zijn zuurstofgehalte in zijn bloed konden zien, om hem toch nog iets in de gaten te houden.
Ik mocht Andy toen de borst geven en hun gingen zijn bedje weg halen en een normaal wiegje halen en opmaken, zodat hij heerlijk kon slapen in een normaal bed.
Echt mensen op dat moment was ik in de zevende hemel, mijn ventje mocht van die nare afdeling af en het ging goed met hem, ik was zo blij en natuurlijk kwamen de tranen weer.
Gelukkig waren dit tranen van opluchting ik was echt super blij.
Toen ze kwamen met het bedje vertelde ze ons dat er nog geen plek was op de kinderafdeling en dat hij toch nog even op de ic moest blijven liggen.
Ze vroegen heel netjes of we daar moeite mee hadden en het niet erg vonden, omdat het toch een beetje raar is dat hij daar dan nog ligt.
Zo doende dat Andy toch nog een nacht moest blijven op de ic maar zonder de monitoren.
Wat een heerlijk gezicht was dat, me kleine vent heerlijk in een normaal bed onder de dekens.
Op donderdag kwamen we weer terug en vertelde de artsen ons dat er plek was op de kinderafdeling en dat Andy daar heen werd gebracht.
Eenmaal goed en wel op de kinderafdeling mocht ik Andy eindelijk de borst geven, al die tijd dat we er waren moesten we wachten en echt mijn borstjes stonden op knappen.
We zijn toen tot de volgende voeding gebleven en zijn toen even naar huis gegaan om zelf ook wat te eten.
Gelijk daarna gingen we alweer terug voor Andy zijn voeding van 18.00 uur en 20.00 uur.
Toen we daar waren was ook zijn zuurstofmonitor weg hij was nu bijna van alles af, alleen zijn infuus voor de antibiotica had hij nog op zijn hoofd.
We werden helemaal ingelicht hoe het eraan toe ging op de kinderafdeling en waar alles stond als we iets nodig hadden zoals dingen voor kolven of schone doeken noem maar op.
Ook werd er een boekje bijgehouden zowel op de ic als op de kinderafdeling.
Je moest dan zelf een schrift kopen en hun zouden dan zoveel mogelijk erin schrijven hoe het ging en wat ze op een dag deden met Andy.
Donderdagavond spraken we weer een tijd af om Andy in bad te kunnen doen, want het scheen dus iedere keer dat als wij hem in bad wouden doen de plannen veranderde en hij ergens anders heen mocht of dat ze iets zouden doen bij hem.
We spraken af voor vrijdag ochtend half 12 om Andy in bad te kunnen doen, dan is hij mooi voordat hij naar huis mocht op zondag lekker schoon en weten we ook hoe we hem in bad moesten doen.
De artsen hadden besproken dat Andy zondag naar huis zou mogen als zijn antibiotica afgelopen was, die zou duren tot zaterdag en dan wouden ze hem nog een dag houden om te kijken hoe hij erop zou reageren zonder die antibiotica.
Vrijdag om half 12 waren we daar weer om Andy dus in bad te doen, maar toen we bij hem waren zagen we dat het infuus voor de antibiotica was weggehaald, dus we vroegen ons af waarom ze hem hadden weggehaald, omdat hij het moest afmaken.
Toen kwam de verpleegster heel vrolijk naar ons toe lopen, ze had ons geprobeerd te bellen, maar ze was vergeten dat we een half uur reistijd hadden, dus ze had ons niet meer optijd te pakken kunnen krijgen.
We kregen te horen dat we de maxicosi mee hadden mogen nemen, want Andy mocht naar huis.
De artsen hadden nog voordat wij kwamen dingen besproken en het ging zo goed met Andy, dat ze geen reden meer zagen om hem in het ziekenhuis te houden.
Bjorn en ik hadden ogen in ons hoofd zo groot als schotels toen ze dat vertelde, we waren zo blij dat we niet wisten hoe snel we weer naar huis moesten gaan om de maxicosi op te halen en ons ventje mee te nemen naar huis.
Ik was echt zo blij, me hart ging als een gek te keer en natuurlijk kwamen de tranen weer van opluchting.
Binnen een uur waren we weer terug in Zwolle in het ziekenhuis, met spullen voor Andy om hem mee te nemen.
Toen we eenmaal thuis waren voelde het compleet, we waren weer samen, Andy was veilig thuis.
Voor het eerst weer in een week werd ik s nachts wakker van zijn gehuil omdat hij honger had, echt mensen dat voelde geweldig.
Je kleine vent heerlijk in je armen op je eigen kamer in je eigen huis echt heerlijk.
Dit is ons verhaal over onze eerste week met Andy.
Dit alles vanaf de bevalling tot aan hij naar huis mocht in een week tijd.
Hoe zoiets je leven kan veranderen en hoe emotioneel en slopend zo'n week kan zijn.
Iedereen bleef tegen me zeggen dat ik ook aan mezelf moest denken, want ik was zelf ook net thuis van een operatie, maar op dat soort momenten kon ik alleen maar aan me kleine vent denken, zolang het maar met hem goed gaat.
Inmiddels zijn we nu iets meer dan een week met z'n alle thuis en het is nu zoals het hoort te zijn.
Andy slaapt lekker door s nachts, hij meld zich tussen de 4 a 5 uur dus we kunnen zelf ook lekker slapen en bijkomen van alles.
Voor iedereen die op mijn blogs heeft gereageerd heel erg bedankt iedereen.
veel liefs
Priscilla, Bjorn en Andy
reacties (0)