Andy op ic
Zoals jullie mijn vorige blogs konden lezen is mijn bevalling niet vlekkeloos verlopen en ging het met Andy ook niet helemaal goed.
Op zondag 7 febr is Andy op intensive care beland.
Hij kreeg toen naaldjes in zijn hoofd om zijn hersenactiviteit in de gaten te houden, toen ze hem onderzochten op de kinderafdeling kreeg hij stuipjes en moest hij worden opgenomen.
Wij moesten wachten op de gang, omdat die naaldjes die hij in zijn hoofd zou krijgen niet prettig zijn en ze mij niet nog meer overstuur wouden maken, als ik Andy zou horen huilen.
Toen mochten we heel even bij hem kijken,wat was dat verschrikkelijk om te zien hem aan al die slangetjes en onder die lampen.
Daarna moesten we gelijk weer weg, omdat ze nog testen moesten doen, om dingen uit te sluiten.
s Avonds mochten we wel weer komen om te zien hoe het met hem ging en zodat ik ook een beetje goed kon slapen.
Om 23.00 uur mochten we eindelijk naar hem toe, om te kijken en hem aan te raken.
Ik vond dit alles zo verschrikkelijk.
Op maandag ochtend mochten we er weer heen gelukkig.
Hij zag er al een stuk beter uit, niet meer zo geel en hij was wat levendiger, zijn oogjes had hij mooi open en we mochten hem voeding geven, omdat ze hem een mri scan wouden doen.
Hij dronk ook inene 65 cc weg zonder moeite heerlijk was dat om te zien dat hij nu wel wou drinken.
s Morgens was er ook 1 van de lampen weg vanwege dat hij zo geel was.
Nu had hij alleen nog een lamp boven hem.
Verder werd hij dus in de gaten gehouden via de hersenmonitor, infuus en de standaard dingen zoals hartslag enzo.
Om 14.50 zou hij eerst zijn mri krijgen, maar dat werd uitgesteld naar 15.10 en toen inene naar 15.30.
Gelukkig zouden we dan zo snel mogelijk een kleine uitslag krijgen om te zien of er iets ernstigs was.
Wat duurt een avond dan lang, om half 7 hebben we maar eens naar beneden gebeld om te vragen of ze wat wisten( ik lag toen nog in het ziekenhuis ).
De arts kwam toen naar boven samen met de persoonlijke verpleegster van Andy, om te laten weten hoe de mri was verlopen.
Andy zelf heeft de hele mri slapend doorgebracht, omdat hij zo lekker had gedronken kort ervoor.
Toen de arts dus boven was werden we in een kamer apart genomen wat ik best wel eng vond.
Gelukkig was het goed nieuws, op de mri waren kleine stipjes te zien dat houd in dat hij kleine bloedingen in zijn hoofdje had.
Die bloedingen zijn irritatie punten en die zorgde voor die stuipjes, gelukkig trekt dat zelf weer weg en houd hij er ook niks aan over.
De arts dacht zelf dat de hele bevalling en dat Andy klem in me bekken heeft gezeten met zijn hoofd iets teveel voor hem was en dat hij gewoon moest aansterken en bijkomen.
Wat was ik opgelucht, alles was verder in orde en hij had niks ernstigs.
9 Febr kwam ik om 8 uur beneden om Andy de borst te geven, gelukkig mocht ik dat gewoon doen en de verpleegsters vonden het geweldig dat hij het kreeg, wat heerlijk om je ventje weer tegen je aan te voelen en hem in je armen te mogen houden.
Ook was de 2de lamp uit dus hij mocht heerlijk onder een deken slapen en zijn infuus was inene weg.
Om 11 uur kwamen bjorn en ik samen nog een keer naar Andy kijken en kreeg hij weer de borst van me.
Ook was toen inene nog meer slangetjes weg, het enige wat hij nog had was zijn hersen registratie, zijn zuurstofgehalte werd nog bijgehouden en hij kreeg nog antibiotica voor de rest was hij overal vanaf, wat was dat een verrassing.
Ik was zo opgelucht dat het goed met hem ging, ik kon niets anders doen dan huilen.
Iedere keer als ik hem zag in die dagen kon ik niets anders dan huilen, soms van verdriet en soms van opluchting dat het zo goed ging.
Zelf ging ik die dag naar huis toe en ik moet zeggen dat ik het daar best moeilijk mee had.
s Middags had ik het besef er niet van, want we gingen om 5 uur weer terug maar toen ik s avonds thuis was en op de bank tv zat te kijken moest ik toch weer huilen, ik voelde me zo schuldig dat ik thuis was en hij nog daar in het ziekenhuis lag.
Woensdagochtend om 11 uur waren we weer bij ons ventje voor de voeding en we zouden hem in bad doen, man wat stonden mijn borsten op knappen, ik had wel gekolfd, maar dat is toch anders.
Toen kwam de verpleegster naar ons toe dat de plannen gewijzigd waren, dat we Andy niet in bad zouden doen, want hij mocht naar de kinderafdeling.
Hij werd van de hersenmonitor afgehaald waar we bij waren, hij hoefde alleen nog maar zijn antibiotica en zijn zuurstof registratie.
Mega wat was ik blij en hup daar kwamen de tranen weer.
Helaas kon hij er nog niet heen gebracht worden, want er was geen plek meer op de kinderafdeling, dus heeft hij toch nog een nachtje op de ic doorgebracht, maar wel in een gewoon wiegje.
Echt dat was een heel fijn gevoel om te zien, je kleine vent heerlijk in een normaal bed heerlijk onder de dekens met zijn knuffels.
In dit alles heeft Bjorn me hierin ook heel erg goed gesteund terwijl het voor hem ook heel moeilijk is geweest.
Ik met spoed opgenomen, zware bevalling daarna Andy opgenomen en er toch iedere keer voor me wezen.
Gelukkig ging het allemaal de goeie kant op en mocht hij op woensdag 10 febr naar de kinderafdeling.
Volgende blog gaat over hoe hij het daar deed.
liefs Bjorn en Priscilla
reacties (0)