Update

Alweer lang geleden dat ik wat geschreven heb hier. De tijd gaat zo snel. Ik had me zo voorgenomen heel bewust van mijn wondertje te genieten en dat doe ik ook. Maar ondanks dat heb ik toch het gevoel dat de tijd me door de vingers glipt.

Het gaat heel goed met het kleine meisje. Ze rolt de hele kamer door, is vrolijk en makkelijk en houdt echt van gezelligheid. Liedjes zingen, voorlezen en knuffelen, daar kan ze geen genoeg van krijgen.

De andere kinderen zijn ook zo gek met haar, geweldig om te zien. En dat haar zussen al veel ouder zijn is alleen maar heel erg makkelijk, want wie heeft er nu standaard drie oppassen in huis? Als ik eens weg wil is er altijd wel één van de meiden thuis. Ook mijn zoon is inmiddels erg handig met haar. Hij is net zo gek met haar als de meiden, daarin merk ik geen verschil tussen jongens en meisjes. Hij is echt de stoere, bezorgde grote broer die ik zelf vroeger zo graag had gewild. Dat zag ik bij mijn vriendinnetje, die wél een grote broer had, en dat leek me altijd veel leuker dan die twee kleine pestkopjes waar ik mee opgezadeld werd.;-)

En, al vanaf het begin kriebelt het. Zo raar, ik dacht echt dat ze dan de allerlaatste zou zijn, maar nu ik weer van al dat prille en wonderlijke mag genieten zou ik eigenlijk heel graag nog zo'n kindje willen. Ook door het grote leeftijdsverschil bij ons. Want als ze straks 20 is zijn haar zussen al achter in de dertig en in een heel andere fase, en als zij dan eindelijk achter in de dertig is zijn haar zussen al bijna 50... en dan denk ik, voor haar zou het toch ook heel leuk zijn als er iemand is die qua leeftijd dicht bij haar zit. Ook voor de vakanties, dat ze niet alleen met die oude ouders weg moet, als straks de grote meiden de deur uit zijn, gewoon iemand met wie ze haar jeugd kan delen en later ook haar ervaringen, want die zullen allicht heel anders zijn dan die van de oudsten....

Ach, we zien wel wat de natuur ons brengt. Ik mag helemaal niet meer op zo'n wonder rekenen, gezien mijn PCO, maar we weten inmiddels: de wonderen zijn de wereld nog niet uit!

394 x gelezen, 0

reacties (0)


  • ikbenmoedergeworden

    Hahaha, ik ken die kriebels! Heb ik ook met mijn meisje, zodra ze eruit was begon bij mij het gevoel, ze moet een broertje of zusje krijgen, niet alleen op de wereld zijn met haar ouders. Blij dat je zo geniet meid! Doe ik ook!

  • paubie

    Haha, nee de wonderen zijn de wereld nog niet uit, kijk maar naar je (laatste) kleine wondertje!! Al je argumenten zijn natuurlijk wel feiten... Lijkt me heerlijk altijd oppas voor het geval dat want volgenns mij komt eens mens altijd tekort of je nu 1 of 8 hebt kruipen/lopen :) Tenminste ik ben wel zo iemand, ik kwam al tijd tekort toen Davey er nog niet eens was, hihi!

    Kuss

  • IreBri

    Ik snap helemaal wat je bedoelt! Nou...dan maar lekker hopen dat je in 1 jaar tijd weer zwanger bent niet?? :) Fijn dat alles goed gaat thuis en dat je kids gek zijn met de kleinste :)!

  • LostLuna

    Je mag altijd hopen op wonderen!! En erover dromen is ook zo fijn... Vond het leuk een stukje van je te lezen hier op BB. Dikke knuffel -X-