Ze is er!
Het inleiden ging erg langzaam. Zoveel voorweeën als ik de hele week had, vanaf het breken van de vliezen bleef het stil in mijn buik....
Ook toen het infuus na een uur ingeschakeld werd gebeurde er niet veel. Pas tegen 12 uur begon het een beetje te rommelen, hetzelfde als de hele week al. Om half twee had ik 5cm. ontsluiting, toch een meevaller, ondanks de wat mij betreft nog veel te zwakke weeën. Maar tegen half vier dacht ik, hehe, dit is het, toen moest ik echt mijn best gaan doen om de weeën op te vangen. En eigenlijk kreeg ik toen ook al een beetje persdrang. Om 4u. was het 6 a 7 cm., dus mocht ik wel even op het toilet om te zien of ik mijn darmen daar kon legen. Eenmaal op het toilet vond ik de douche wel erg aantrekkelijk en volgens de verloskundige was dat prima. De eerste weeën kon ik onder de douche nog goed opvangen, maar opeens hield ik het niet meer, ik kon ze niet meer wegpuffen en moest gewoon meepersen. Snel droogde mijn man me af, ik hing aan de deur bij de volgende wee en dacht dat ik mijn bed nooit meer zou halen, ik voelde het hoofdje al. Snel sleurde mijn man me naar het bed en half erop riep de toegesnelde verpleegkundige: oh, ik zie het al! Ze riep op de gang naar een net gearriveerde gynaecoloog dat hij moest helpen, en hij hoefde eigenlijk alleen nog maar aan te pakken, ik kon het echt niet tegenhouden, perste uit alle macht mee, en voor ik het wist lag ze op mijn buik!
Ik was alleen maar blij en opgelucht dat die enorme brand daarbeneden verdwenen was, maar hoorde mijn man, wat is het, wat is het? En toen hoorde ik: een meisje....hahaha, ik moest zo lachen, het was zo bijzonder. Al die tijd had ik al een gevoel, het is vast weer een meisje, en dan soms opeens, ah nee, het kan net zo goed een jongen zijn. Maar iedereen riep al dat ik vast weer een jongen zou krijgen, dus ik vond dit wel heel speciaal! En, toch weer een dikkertje, 3840g. De gynaecoloog zei dat hij blij was dat ze nu, met 38 weken, al geboren was, want dat het wel heel erg zwaar geworden zou zijn als ze de 40 weken volgemaakt had, omdat ze wel even flink klem zat met haar schoudertjes. Maar wat is ze mooi...
Inmiddels ben ik vanmorgen thuis gekomen, ik ga lekker genieten!!!
reacties (0)