29,5 Week en nog helemaal niets!

Op naar de 30 weken. Wat gaat het snel! Uk is al flink gegroeid en laat zich voelen. Ik probeer zoveel mogelijk te genieten van alle trapjes, nou ja, schoppen, in mijn buik. Het gaat eigenlijk heel goed, ik mag niet klagen. Inmiddels ben ik 4 kilo aangekomen. Niet echt veel, maar tja, ik ben ook ineens weer regelmatig misselijk, vooral na het eten, dus houd me behoorlijk in met eten. 1 Verslaving heb ik wel: sinaasappels. Ik verheug me op mijn GTST momentje met 2 van die oranje rakkers op de bank. Prop me helemaal vol met fruit, zo lekker! En toch verkouden worden, potje dicht zitten.


Op dit moment hebben we nog geen naam, nog geen box, nog geen maxi cosi, nog geen kinderwagen. Omdat wij vorig jaar ALLES hebben verkocht moet ook ALLES weer aangeschaft worden. Ja ALLES, zelfs de babykamer, en dan bedoel ik niet alleen de inboedel, maar de kamer zelf. Wij wonen in een huis met 2 slaapkamers. Het ontwerp ligt er, alleen die verrekte vergunning om te bouwen he. Bouwtekeningen die missen, aannemers die het laten afweten, gemeente die nu niet snel te noemen is en noem maar op. Ik heb me daar bij neergelegd. Dan gaat de baby lekker bij ons op de kamer en gaan we maar na de bevalling verbouwen. Ik kies voor geen stress en dat lukt prima.


Over bevalling gesproken. Ik word helemaal gek van mezelf. Ben alleen maar bezig met de bevalling en vergeet daardoor vaak even te genieten. Ik zie er zo enorm tegenop, heb zo'n lelijke bevalling gehad! De angst slaat me om het hart dat het weer dezelfde kant opgaat. Inleiden, 9,5 pond kindje, spoedkeizersnede en kindje vast onder de ribben. Bah bah. Daarom heb ik in overleg met de vk besloten om volgende week eens goed rond de tafel te gaan zitten met de gynaecoloog. Ik ben er zo ernstig mee bezig dat ik er zelfs over droom, dat is natuurlijk niet goed.


Enerzijds zou ik het zo graag zelf willen doen, anderzijds zou ik graag een geplande keizersnee willen. Het is dubbel, maar dat laatste heeft op dit moment toch meer mijn voorkeur. Vind het allemaal zo spannend!

456 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • ize

    Heb je het al besproken? Ik had hetzelfde na de geboorte van de eerste. 37 uur erover gedaan, volledig uitgeput een spoedks ondergaan. Nooit meer. M'n gyn heeft de keuze aan mij overgelaten en vreemd genoeg, hoe dichter we bij de bevaldatum van de tweede kwamen, hoe sterker het gevoel van het natuurlijk willen proberen werd. Uiteindelijk wist ik het aan het eind van de zwangerschap nog steeds niet en heb ik met mijn gyn afgesproken het eerst zelf te proberen. Als het te lang zou duren mocht ik overgaan op een ks. Het is een natuurlijke bevalling geworden. Neem je tijd om te besluiten en luister goed naar wat je gevoel aangeeft.

  • Roos86

    Goed dat je het allemaal bespreekbaar maakt! En nu op je gemak en vooral niet te gehaastwat voorbereidingen gaat treffen...;-) succes meid, uiteindelijk komt alles goed he!

  • MerelO

    Goed dat om de tafel gaat met de gynaecoloog, misschien kunnen ze je geruststellen of een andere oplossing verzinnen. Trauma's van bevallingen zijn naar, helemaal als de volgende er weer aankomt. Goed dat je aan de bel trekt. Verder klinkt het ook goed, geen stress Hebben jullie wel al wat namen op het lijstje?