Afspraak gyn en ongevoelige echtgenoot

Gisteren had ik weer een afspraak bij de gyn. Blijf het toch spannend vinden.
De gyn liep ongeveer 20 minuten uit, dus stilaan begon ik dan toch weer zenuwachtig te worden.
Nou, deze afspraak was dus compleet overbodig. Ik had zelf de resultaten van mijn combinatietest bij, dus hij zei je kent je resultaten al. Hij had de uitgebreide uitslag van de echo voor zich liggen en op de echo van 2 weken geleden, zag alles er pico bello uit.
Aangezien we al besloten hadden om de amnio te laten doen, heeft hij dan een beetje vermeld wat er mis kan gaan en dat het meestal goed gaat. Uitleg van 5 minuten en we stonden weer aan de receptie om een afspraak te maken.
Ik was eigenlijk best teleurgesteld dat hij niet even gekeken heeft. Na mijn afspraak stormde hij weg, dus denk dat hij wat in tijdsnood zat.
Terug thuis bedacht ik me dan ook alle vragen die ik was vergeten te stellen. Volgende keer gaat er een briefje mee.

Maar in 7 september is vruchtwaterpunctie dag. Ik ben er eigenlijk best wel bang voor. Mijn man snapt helemaal niet waarom. Gewoon een klein prikje, makkelijk praten heeft hij. Ik begon er gisteren over en de commentaar was dat ik nu toch geen 3 weken erover ging zeuren. Toen was het hek natuurlijk van de dam en ben huilend weggelopen. Achteraf werd het natuurlijk nog een heftige discussie. Met als stip op nummer 1 de opmerking dat hij weer eens vergat dat ik de eerste vrouw ben die ooit zwanger is. Hij kan me soms toch het bloed onder de nagels vandaan halen, niet normaal. Ik besef heus wel dat ik niet de leukste ben op dit moment, nergens zin in, moe, kort lontje, eten is een drama, etc, maar een klein beetje medeleven kan toch geen kwaad?
Maar dit alles neemt niet weg dat ik hem graag bij de punctie had gehad en dat mag dan weer niet, want het wordt in de operatiezaal gedaan. Net wanneer je nood hebt aan een vertrouwd iemand in de buurt sta je er weer alleen voor.