Een loslopende chagerijnige donderwolk....?!

Vandaag is de laatste dag van de Primolut kuur, net een ingenomen en nog twee te gaan vandaag en dan zit de 10 daagse kuur erop. Ik word er onrustig van. Ik heb het gevoel of alles van deze kuur afhangt.
Word ik over een paar dagen ongesteld ben ik er nog niet maar het is een goed teken en dan is het probleem met pillen of iets dergelijks wel op te lossen.
Word ik niet ongesteld dan ziet het er minder rooskleurig uit...waarschijnlijk verklevingen.
Ik ben al dagen onrustig en snauwerig en heb het gevoel of niemand me begrijpt.
Heel aardig en lief bedoeld roept iedereen om me heen dat ik het positief moet benaderen, er van uit moet gaan dat de pillen gaan werken en het komt aaaalllleeeemaaaal goed....
Nou dat verhaaltje ken ik nog wel van toen ik zwanger was en gewoon voelde dat er iets niet goed zat. Elke keer die vage echo's en opbeurende praatjes dat het allemaal wel goed zou komen. Toen werd ik niet ongesteld maar het kwam vast aalllleeeemaaal goed.... Ik kan het gewoon niet meer aanhoren! Ik heb helemaal geen positieve instelling meer, ik ben een loslopende chagerijnige donderwolk!!!
Maar ik kan niets anders doen dan wachten en ik ben vast op het ergste voorbereid en ook dan zal er wel een oplossing komen hoop ik.
Hopelijk heb ik over een paar dagen iets goeds te melden en word het voor het eerst in mijn leven dat ik als ik ongesteld word werkelijk een feest ga geven!!!!!!!!!!!!!!!!