Hormonen in de war of erger???

Gisteren ben ik weer naar het ziekenhuis geweest. Nadat ik zelf vorige keer er op aangedrongen heb want inmiddels is het ruim 11 weken na de curretage en nog steeds geen menstruatie.
Aan de hand van de echo bleek dat mijn baarmoederslijmvlies 4 mm dik is (beter gezegd dun..)
en dat er voorlopig dus ook geen menstruatie op komst is. (fijn...)
In mijn eierstokken waren ook wel eitjes te zien maar allemaal nog klein. Een rijp eitje schijnt 2,5 cm te zijn!
Maar goed..... De gynacoloog heeft me dus nu Primolut voor 10 dagen voorgeschreven en als het goed is krijg ik na de kuur na 1 of 2 dagen een menstruatie en dan is het volgens hem waarschijnlijk een hormonenkwestie.
Krijg ik geen menstruatie dan "hebben we een probleem" (Dit zijn zijn woorden..)
Dan zijn het dus waarschijnlijk verklevingen!
Nou ik ben dus lekker mijn kerstdagen in gegaan mezelf afvragend waar ik dit weer allemaal aan te danken heb.
Ik word er zo onderhand echt depressief van. Eerst een zwangerschap die niet goed gaat, dan werken de medicijnen om de miskraam op te wekken niet, dan krijg ik dus min of meer noodgedwongen een curretage en dan houd ik aan die curretage misschien verklevingen over??!!
Maar goed ik weet dat ik niet te voorbarig moet zijn en moet hopen dat de Primolut zijn werk doet maar ik zie het somber in. De dokter zij nl. dat vrouwen met verklevingen wel eisprongen hadden en laat ik nou net 2 weken geleden een donkere streep om mijn ovulatie test hebben gehad!
Ik ga vandaag in ieder geval met de pillen beginnen en dan maar duimen dat ze werken want ik wil er nog maar niet aan denken dat het ergste geval waarheid word want dan kan het nog wel eens lang gaan duren om zwanger te worden en het schijnen niet de meest fijne behandelingen te zijn om die verklevingen weg te halen.
19 januari heb ik weer een afspraak in het ziekenhuis (lekker vlot maar niet heus, alsof ik daar op kan wachten als die pillen niet helpen...) en dan krijg ik ook de uitslag van mijn bloed want dat hebben ze afgenomen om al mijn hormonen eens te checken. Ook dat was een feest want ik heb "weglopers"? Die mevrouw kreeg mijn aders niet te pakken aaaaaagggghhh!!!
Ik heb steeds meer het gevoel dat het misschien wel nooit gaat lukken om een baby te krijgen, er zijn zoveel mensen die daar helaas mee te maken krijgen dus waarom zou ik daar niet 1 van zijn?
Ik voel me ook soms zo rot want mijn vriend wil ook zo graag kinderen en dan is het in mijn lichaam een rommeltje! En ik weet dat hij van me houd en hoij is lief maar op de een of andere manier kan hij erg slecht over dit praten, hij heeft het er erg moeilijk mee omdat ik zo verdrietig ben. Maar in plaats van er met mij over te praten word hij stil en daardoor raak ik nog gefrustreerder.
Ik hoop echt dat 2009 een beter jaar word....