Een tussentijdse dip...

Intussen is het 8 weken geleden dat ik gecurreteerd ben en nog steeds geen menstruatie. Ik ben vorige week begonnen met het slikken van teunisbloemolie pillen, sindsdien voel ik af en toe een steekje/ krampje laag in mijn buik maar verder nog niets. Ik word er een beetje depri van. ik ben ook ruim een week geleden door mijn rug gegaan en mijn fysio kwam tot de conclusie dat ik niet goed met spanningne omga en alles opkrop in mijn rug. Nu zit alles vast van mijn nek tot aan mijn bil... En nu zit ik dus al en week thuis...en dan ga je ineens nadenken en ik zit nu echt in een sombere bui. Ik vraag me steeds vaker af wat is er nu eigelijk mis gegaan, is er iets mis met mij, waarom krijgt iedereen baby's en ik niet, en waarom word ik niet ongesteld, straks krijg ik nooit een baby etc.
Zoveel vragen en geen antwoorden want die bestaan eigelijk niet. ik ben sinds vorige week ovulatietesten aan het doen voor het geval dat ik ineens een eisprong krijg maar tot dusver niks.
Ik mag pas over 2 1/2 week etrug naar het ziekenhuis als ik nog niet mijn menstruatie heb en ik ga er al vanuit dat ik daar dan weer zit want alles gaat blijkbaar op de moeilijke manier bij mij.
Ik vraag me af of het normaal is dat ik nu ineens weer zo depri ben en met al die vragen zit? Ik dacht dat ik het allemaal wel aardig aankon maar t valt af en toe vies tegen. Iedereen om me heen is ineens zwanger en ik doe alsof ik blij voor ze ben maar dat ben ik niet echt. En dan die mensen die steeds vragen...en wanneer gaan jullie eens met kinderen beginnen?? Echt soms wil ik gaan slaan.
Maar goed, ik moest even mijn ei kwijt..... hopelijk binnenkort betere tijden.