Afgelopen donderdag was mijn nod, na bijna 4 dagen overtijd te zijn geweest ben ik gisteren toch ongesteld geworden.Op zich baalde ik er flink van maar ergens wist ik dat het zou komen, aangezien ik daar al een aantal dagen de kwaaltjes voor had. Toen manlief 's avonds thuis kwam met een hele mooie bos bloemen (wat hij eigenlijk nooit doet en zeker niet met valentijn) en tegen me zei dat ik dat had verdient omdat het zo'n rotdag was, nou toen brak ik wel even.
Vandaag lijkt gisteren al weer zo lang geleden, waar ik gisteravond nog met dikke tranen zat en even niet meer wist hoe verder, kan ik vandaag al weer naar de volgende periode kijken. Ik heb gisteren pre-seed besteld en die heb ik vandaag met de post gekregen. (voor de niet kenners onder ons, op deze link staat wat het is http://www.preseed.nl/) Heel vreemd dat je het ene moment zo verdrietig kunt zijn en het volgende moment weer klaar bent voor het volgende.
Inmiddels hebben manlief en ik ook gesproken over ons ziekenhuis bezoek en hoe we nu verder gaan. We hebben besloten dat we eerst de pre-seed gaan proberen, omdat we dat toch al van plan waren. Als dat geen resultaat geeft dan gaan we daarna beginnen met IUI. Dan hebben we voor ons gevoel echt alles gedaan wat we zelf konden en wordt het tijd om die stap te zetten. Maar goed we gaan eerst maar eens beginnen aan de pre-seed.
reacties (0)