Voel me zo verdrietig

In April ons meisje verloren, en sinds dien gaat het allemaal redelijk.
Miss nog niet het besef, nou ja wel het besef maar nog niet de super mega verdriet.
Ik was altijd redelijk nuchter.
Sinds onze vakantie heb ik het wel echt heel zwaar.
We zouden op vakantie 28 29 30 weken zwanger zijn.
En daar zat je dan aan het zwembad naar zwangere vrouwen te kijken.
Elke dag dat besef dat je gewoon haar niet meer bij je hebt en krijgt, ze komt niet meer terug.
Ik vond het zo verschrikkelijk om erbij stil te kunnen staan.
Nu zijn we 2 weken terug van vakantie, en denk ik steeds ow nog 2 weken en dan zou ik met verlof gaan.
Haar kamertje zou nu klaar staan.
Hoe dik zou ik nu zijn.
Er zijn veel vriendinnen zwanger of bevallen, maar niet rond mijn termijn gelukkig dus dat kan ik goed handelen.
Maar op me werk komt er steeds een oud collega en we scheelde 2 weken.
Ze is 2 weken verder dan ik zou zijn.
En als ik haar zie heb ik het zo moeilijk t idee dat ik ook zo zou zijn nu...
En daarbij doet t me zo veel want ze rookt de hele zwangerschap door, hoorde vandaag dat ze dus ook wel is drugs gebruikt.
Dan denk ik echt oke ieder zijn keuze, maar t doet me zo veel verdriet...
Waarom mag ze wel een kind krijgen en kon ons kindje niet meer bij ons zijn...
Vandaag zag ik er weer en denk ik pfff meid ik wil je eigenlijk is laten weten hoe ik me echt voel.
Dat ik jou sigarette moet geven terwijl ik dat echt zo niet wil maar goed

Ik stel me vast aan, maar mijn gevoel en verdriet word er niet minder om alleen maar meer.
Ik ben zo bang voor de maand oktober onze uitgerekende maand als ik nu al zoveel verdriet heb, hoe dichterbij ik kom