OMG 4 en 34 maanden

Ik wist het natuurlijk allang, maar wat vliegt de tijd toch weer voorbij! Helemaal met 2 van die kleine ondeugden. Riley is alweer 4 maanden, 6620gram en 65cm. Heeft al van de buik naar de rug gerold en ik ben alweer 2 maanden aan het werk.

Na de geboorte van Riley hebben we hele zware weken gehad, eerst met de borstvoeding die voor zijn gewicht (4060gram) gewoon echt niet genoeg was. 2 weken heb ik lopen klungelen en amper geslapen en toen ben ik maar met de borstvoeding gestopt. De nachten werden iets beter maar tot 8 weken max 4 uur slaap gehad op een nacht. toen ben ik hem gaan inbakeren en sliep hij ineens van 20 tot 8! Heerlijk! maar dit was van korte duur want na een weekje begon het geklooi weer en nu met 20 weken altijd nog 's nachts eruit. eerste paar keer geef ik hem een speentje maar tegen 6 uur geef ik hem 60cc en dan slaapt hij nog weer even tot 9 uur. Maar dan hebben we natuurlijk nog dochterlief die om 7 uur wel naast haar bed staat. kortom we genieten echt van ons mooie mannetje wat het eigenlijk super goed doet en heel vrolijk is, en heerlijk kan spelen en overdag helemaal geen omkijken naar hebt, maar 's nachts is hij gewoon aan het spoken.

Met Zoe gaat het iets minder op het moment, volgens mij zit ze volop in de peuterpubertijd en zie dat ze zichzelf soms dwars zit. Ze is enorm brutaal en eet weer slecht, is snel moe maar vertikt het om eerder of langer te slapen. We doen haar nou om 18.30 naar bed zodat ze rond 19.30 slaapt en niet pas om 20.30 of later. Verder zijn we wel enorm trots op haar dat ze zindelijk is sinds oktober! Vind dat echt knap helemaal zo net na de geboorte van haar broertje. Over 2 maanden wordt onze kleine meid alweer 3!

En ik? ik ben moe, leef al weken op de automatische piloot. Helemaal sinds ik weer aan het werk ben heb ik soms echt het gevoel het allemaal niet meer aan te kunnen. Omdat ik gewent ben dat alles altijd schoon en opgeruimd is en ik dat nou allemaal niet altijd voor elkaar heb. Als ze allebei eens tegelijk op 1 oor liggen dan plof ik op de bank en geen puf voor die berg was die alleen maar groeit. We gaan er maar vanuit dat onze nachtrust vanzelf weer beter wordt en ik weer wat meer energie krijg om naast mama zijn en werken ook weer eens een huisvrouw en niet te vergeten ook heel belangrijk weer een vrouw te kunnen zijn! want de romantiek tussen mij en mannetje is op het moment ver te zoeken helaas!