Kraamdagen

Ik wilde graag mijn eerste dagen na de bevalling met jullie delen. Maar het kwam er niet van. Nu alweer 3 maanden later.. Wat gaat de tijd toch snel.

Ondanks mijn makkelijke en snelle bevalling had ik meer moeite met de eerste dagen. Ik was helemaal de weg kwijt. Ik raakte snel in paniek en huilde erg veel. Ik wist niet wat ik met Rylana aan moest.. Ik voelde me daar dan weer zo schuldig over en zo ging het cirkeltje maar steeds rond. Overdag wanneer de kraamhulp er was, ging het echt super. Maar zodra het avond werd, sloeg alles over. Rylana leek veel te huilen, ik wist niet wat ik precies moest doen.. Had ze honger? Had ze kramp? Ect ect.. Daarnaast had ik echt een enorme gebrek aan slaap en overdag lukte het niet om een dutje te doen.

Ik kreeg veel steun gelukkig van mijn lieve vriend en mijn moeder. Na enkele dagen, ging het wat beter met mij. Zodra ik die 'angst' die ik voelde, losliet ging het ook een stuk beter. Rylana sliep zelfs meteen de volgende nacht door.

Ik werd de laatste kraamdag meteen in het diepe gegooit, geen kraamhulp en me vriend moest onverwachts eerder komen werken. Maar het ging heel goed en ik probeerde me angst van wat moet ik doen? los te laten. Dat gevoel ging nog enkele weken door.. En nu.. ik weet niet beter en alles gaat enorm soepel. Ik vraag me dan af, Faina, wat was er nou zo moeilijk aan hahaha. Maar goed ik ken haar nu ook goed.
Een bevalling blijft heftig, of je nou een makkelijke, snelle, zware, lange of welke bevalling dan ook hebt gehad.

372 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)



  • rainbow-warrior

    Daar heb je gelijk in hoor. Hoewel ik het helaas niet herken dat je zo verloren bent de eerste dagen herken ik het wel aan de ene kant. Ik vond toen ik Lucas voor het eerst vast mocht houden heel eng. Ik was bang dat ik hem zou laten vallen en dat soort dingen. Zolang de verpleegster bij me was voelde ik me okay, maar als ze weg liep dacht ik van HELP! Zometeen gebeurd er iets en dan weet ik het niet. Maar dat gevoel gaat over gelukkig idd.
    En na een tijdje denk je idd van wrom was ik nu zo bang? Maar wat fijn dat je moeder en je vriend er zo voor je waren joh! Dat is beter dan dat je alleen moet zijn met je angst Heb de foto's gezien maar wat een mooie meid joh! Ergens zou ik best zo'n kleintje zelf dan weer willen omdat ik met Lucas bijna een jaar gemist heb eigenlijk heb ik de echte babytijd nooit meegemaakt wat jammer is. En hij word zo snel groot. Maar dat heb jij ook met je meisje natuurlijk. :)