Is dit gevoel normaal?
Ik zit hier met een dikke brok in me keel..Ik snap niet zo goed wat ik heb..
Ik weet wel dat mijn gevoel heen en weer springt..
Het gaat goed met me.. Ik ben opnieuw verliefd en ben heel gelukkig met martijn..
Hij doet me echt goed..
Maar ik heb ook van de dagen dat ik me heel dubbel voel bij me beslissing..
Ik sta er nog steeds wel achter..Dat dit beter is..
Maar als ik foto's bekijk van hoe me gezinnetje eerst was.. Breken me de tranen door..
Ik vind het gewoon heel sneu dat het zo is moeten lopen..
Ik geef om de vader van kayleigh, maar ik zie ons niet samen gelukkig worden..
Dat heb ik bij martijn wel..
Ik vind het erg voor me meisje.. Dat zij nu 2 huizen heeft, en dat zij papa en mama niet gelukkig samen kon zien..Athans niet meer..
Ik ben over me relatie heen, maar het verdriet dat is er wel nog..
Ik laat het niet vaak merken, omdat ik er gewoon liever niet meer mee bezig wil zijn..
Ik heb er al zo lang verdriet om gehad..
Ik ben blij met de keuzes die ik heb gemaakt, maar soms voelt het enorm dubbel..
Als ik alleen ben in het huis savonds, dat vind ik zooo moeilijk..
Me vrienden wonen allemaal een heel eind weg en ja achter de pc zitten kan ik niet lang om te kletsten ofzo..
En ja daarbij heeft iedereen een eigen leven natuurlijk..
Ik verveel me dood hier, ik probeer overdag zoveel mogelijk leuks te doen met me meisje..maar vaak breekt het me gewoon zo..
Ik wil mijn papa krijg ik vaak genoeg te horen, en dan moet ik haar uitleggen dat papa in zijn eigen huisje is en ze snel weer bij papa gaat logeren..
Ze mist haar vader als hij hier niet is en mist mij als ik niet bij haar vader ben..
Ik heb hier toch goed aan gedaan?? Ik was simpelweg niet gelukkig meer met hem!
Dit is toch beter? Nu ziet ze haar mama weer beter in haar vel zitten, en lachen..
Maar op dagen zoals vandaag zit het me heel hoog..
Bang dat zij het me uit eindelijk kwalijk ga nemen, want ik heb die laatste drempel genomen.. Ik besloot weg te gaan bij haar vader..
En een relatie te krijgen met iemand anders..
Ik ben dol op martijn.. Hij geeft me kracht en steun waar ik het nodig heb..
En dat voelt ontzettend goed..
Nu is hij 3 weken op oefening en mis ik hem nu al.. Zucht..
Ik moest het ff kwijt..
Is dit normaal na een relatiebreuk? Terwijl je al een nieuwe vriend hebt?
Ik heb geen twijfels maar heb wel vaak zo iets van had het maar anders gelopen..
voor me meisje..
Soms voel ik me zown boosdoener hierin..
Zucht...
reacties (0)