Gebroken hart maar toch gelukkig..

hey lieve meiden,

Pff wat een week, een week vol verdriet en hartpijn..maar ook een week vol trots en dapperheid..
Ik ben afgelopen woensdag even terug naar weert geweest om spullen te halen en bepaalde afspraken te maken met Tom.. Pff wat was dit vreselijk moeilijk..
Hij is heel erg verdrietig en ook wel boos.. Hij voelt zich verraden en alleen...
Het deed me zoveel verdriet om te zien dat hij nu pas zag wat hij kwijt raakte..
Hij zegt dat hij het allemaal niet zo bedoelde en probeert me met alle macht vast te houden..
Het brak wederom mijn hart..
Ik ben blij met me beslissing maar het doet me ook heel veel verdriet..
Hij was degene waar ik dacht mee te gaan trouwen.. waar ik me 2de of misschien wel 3de kindje mee zou krijgen.. Hij was en blijft mijn eerste liefde.. Ik mis hem ook zooo..maar ik mis hem al zoooooo lang..
Ik voel me heel sterk maar ook tegelijk heel zwak.. Als ik naar me meisje kijk, kijk ik hem in zijn ogen..
Als me meisje praat over papa, staan de tranen in me ogen..
Ik had het haar zo gegund..om een gelukkige papa en mama te hebben die gewoon wel bij elkaar konden blijven, maar mama was gewoon zoooo op... Op van het vechten wat we altijd al hebben moeten doen!
Zoo moe van het verdrietig en alleen zijn voor me gevoel..
We zullen altijd een speciale band houden, door het bloed wat er door me meisje stroomt..
Maar op dit moment is het vooral heel verdrietig..
Wat leg ik me meisje uit? Ben zo bang dat ze het mij kwalijk gaat nemen, terwijl ik dit gedaan heb omdat ik denk dat ik zo een betere mama en vrouw kan zijn..
Het is zown dubbel gevoel..
Ik wil gewoon zoooo graag op me eigen benen leren staan en voor mezelf weer gelukkig zijn..
Mezelf in de spiegel aankijken en denken jij komt er wel..
Het is een rouwproces waar ik wederom door heen moet,
4,5 jaar mijn lief en leed met hem gedeeld..
2,5 jaar verloofd.. Maar ik ben ook heel blij dat ik weer vrijgezel ben..
Dat ik beter verdien als wat ik de afgelopen tijd heb mee gemaakt..
Me meisje verdiend beter~!!!!

Dinsdag bij ik bij de woningbouw geweest hier in roermond,
Aangezien ik hier alles heb zitten, mijn vriendinnen en familie..
Daar hebben ze mijn inschrijving veranderd van samenwonend naar alleenstaand..
Wat een stap was dat en wat heftig..
Het geluk is gewoon dat ik inderdaad al die 2,5 jaar ingeschreven sta..
Ik hoopte zoo dat ik deze week nog mijn nieuwe inschrijf nummer kreeg..
En ja hoor..gisteren stapte mijn vader breed lachend binnen met een brief in zijn hand!!!

Jaaaaaaaaaaaah!!! mijn eigen inschrijf nummer!! Heb gelijk gereageerd op een aantal
flatjes hier in de buurt..
Wat een realiteit is het opeens.. Opeens ben ik een alleenstaande mama,
Ik vind veel steun in mijn beste vriend..(tevens ook mijn ex, maar zijn altijd vrienden gebleven )
Hij probeert me weer te laten leven, ik had hem in 3 jaar al niet meer gezien..
omdat Tom het niet kon begrijpen dat je vrienden kunt zijn met een ex..
Hij neemt me mee om leuke dingen te doen die ik normaal nooit deed..
Ik voel het leven gewoon weer in me stromen...
Heb zin om er leuk uit te zien, me weer goed te verzorgen en heb het gevoel
de hele wereld aan te kunnen!

Meiden super bedankt voor jullie steun, zal het de komende tijd goed nodig hebben!!!!
Vandaag breng ik de kleine voor het weekend na papa en heb de hele nacht niet kunnen slapen..
Wat een naar gevoel is dit.. Zondag komt ze weer terug maar verdrietig ben ik er zeer zeker om..
Ik ga proberen dit weekend lekker de 22jarige uit te hangen en lekker eens Megan te zijn in plaats van mama!

Tot snel~!!!

xxx Meek