Slecht nieuws
Lieve meiden, Het lijkt wel of ik per ongeluk naar Meerdijk (GTST) verhuisd ben. Mijn leven is zo onwerkelijk..
Ik zal proberen een samenvatting te geven van mijn leven in 2013. Ik ben net van baan gewisseld maar ben opeens heel veel moe, voel me ziek en depressief. Mijn opdrachtgever (tevens al jaren een vriend) dwingt me te gaan praten met mijn manager. Ik lijk tegen een burn-out aan te zitten en moet naar een coach.
Na een bezoek aan het CB gaan we de medische molen in omdat ze denken dat Janou MPS heeft (vanaf kleuterleeftijd achteruitgang). Het onderzoek duurt 2 lange maanden. Ondertussen ga ik naar de coach. Die merkt dat mijn relatie mij kapot maakt omdat hij een narcist is. Hij doet het niet expres maar kan zich slecht inleven in anderen en laat mij voor alles opdraaien. Ik lijk een soort slaaf en de energie wordt uit mij gezogen. We krijgen goed nieuws: Janou heeft geen MPS!
Ik besluit eindelijk eens voor mijn eigen pijntjes naar de dokter te gaan. Vanaf maart heb ik pijn in mijn rechterbeen en onderrug. Soms zo erg dat ik er misselijk van word en slecht slaap. De huisarts stuurt mij naar een manueel therapeut. Ik begrijp waarom ik geen energie meer heb en weet dat ik moet stoppen met mijn relatie. Maar hoe doe je dat met 2 kleine kinderen en een torenhoge hypotheek? Ik maak een plan en de uitvoer zou half juli beginnen. Toen kwam mijn man plotseling met een (prachtige) werkopdracht voor mij op zijn werk. Ze willen mij ivm mijn unieke profiel en ervaring. Ik kan een hoog tarief vragen, maar ja.. Dat zou betekenen dat ik 6 maanden moet samenwerken met mijn vriend terwijl ik net plande in die tijd bij hem weg te gaan.. Ik besluit eerlijk te zijn en vertel dat ik bij hem weg ga. Hij wil alles doen om me te behouden. Maar hoeveel kansen moet je iemand geven? We komen tot een alternatieve oplossing: we gaan apart wonen maar proberen of de relatie te redden is. We zijn beiden tevreden met deze oplossing en zien wel hoelang we dat gaan volhouden. Nog 3 weken om mijn werkopdracht af te maken en dan gaan we op vakantie en kan ik eindelijk bijtanken. Maar dan.. De manueel therapeut voelt iets en roept zijn collega, een bekkenspecialist erbij. Ze voelen, stellen wat vragen en komen tot dezelfde conclusie: ze mogen mij niet behandelen. Ik moet meteen terug naar de huisarts. Daar krijg ik excuses omdat hij het over het hoofd had gezien. Ik heb een zwelling op mijn rechterdijbeen (ja dat had ik zelf 3,5 week geleden al gemerkt!) en icm nachtelijke koortsaanvallen (die ik al een jaar heb) is het reden tot paniek. Echo bevestigt dat de zwelling iets is dat er niet hoort. Röntgenfoto laat zien dat mijn bot enorm is vergroeid. Meer dan de helft van mijn dijbeen heeft vergroeiingen.. Maandag moet ik een MRI, dinsdag een CT-scan, echo en biopt in het LUMC. LUMC omdat ze gespecialiseerd zijn in botkanker. Mijn wereld ligt op zijn kop. Eerst dacht ik Janou nooit te zien opgroeien. Nu is de vraag of ik allebei mijn kinderen ooit als pubers zal zien.. Ik ben in shock en ik ben bang.
reacties (0)