Hey meiden,
Sorry dat ik zolang niks heb laten horen. Het blijft een druk gekkenhuis in mijn leven. Ik begrijp nog steeds niet hoe andere moeders werk, kinderen en een sociaal leven zo kunnen combineren dat ze tijd voor zichzelf over houden!
Een maand geleden zaten we nog in spanning te wachten op de testresultaten van Janou. Godzijdank bleek dat Janou geen MPS heeft! De arts vertelde wel doodleuk dat het andere kindje dat tegelijk met Janou werd getest het wel had. Aangezien wij ons flink hadden ingelezen weten we hoe verschrikkelijk deze ziekte is, zowel voor het kind als de ouders.. Gelukkig heeft dit meisje een beenmergtransplantatie kunnen krijgen maar toch denken we nog vaak aan deze mensen die we niet kennen.
Een maand geleden dachten we nog dat Janou misschien nooit zou leren praten, lopen of zelf eten. Nu communiceert hij op zijn eigen manier en zegt een stuk of 10 woorden. Sinds hij 7 maanden was kan hij goed aan 1 hand lopen en vanavond was het eindelijk zover, nu bijna 21 maanden oud bedacht hij zich dat hij ook best los kan lopen.. Ik was even weg geweest en opeens komt hij zelf de gang ingelopen alsof hij het allang doet! Door het lange oefenen kan hij nu meteen los lopen, bochtjes maken, achteruit lopen, bukken en weer opstaan etc.. Eindelijk is de knop om!! Ook wil hij opeens zelf met een lepel eten (met zijn handen doet hij natuurlijk wel al lang). Ook heeft hij eindelijk een paar kiezen gekregen om zijn 6 tandjes te vergezellen. Hij is dus laat. Maar na alle spookverhalen en nachtmerries meen ik het oprecht als ik zeg: beter laat dan nooit!
Het komt dus allemaal goed met mijn kwijl- en snotmachientje! Wat ben ik trots op hem! Hij blijkt ook nog eens over een heel grappig persoonlijkheidje te beschikken wat nu hij communiceert eindelijk goed te merken is.
Ook mijn stoere prinsesje zit niet stil. Ze behoort tot de zeldzame soort peuters die niet alles zelf wil doen. Ze wil graag een baby zijn en voor altijd blijven.. Bij haar is het niet omdat ze het niet kan maar echt omdat ze het niet wil. Dingen die ze al tijden kan (zelf eten, zelf jas en schoenen aan doen, praten, op de wc plassen etc) wil ze opeens niet meer. Voor nieuwe dingen was ze amper te motiveren aangezien zij echt geen grote meid worden. Maar opeens leert ze weer nieuwe dingen: ze is weer gemotiveerd om zindelijk te worden, doet weer veel zelf en heeft leren fietsen (met zijwieltjes).
Erg fijn dus dat ze allebei weer een stijgende lijn hebben!
Ondertussen gaat het met mij nog niet zo goed (bijna burn-out, veel pijn door rug en bekkenklachten, relatieproblemen) maar hopelijk komt daar ook snel verbetering in (einde werkopdracht, manueel therapeut en zoeken naar eigen huis)
Bedankt voor al jullie steun de afgelopen maanden. Ik blijf het ook heerlijk vinden om via jullie blogs een beetje mee te kunnen leven met jullie allemaal. Bedankt!!!
reacties (0)