Het hoogtepunt van mijn dag is tegenwoordig het bedritueel. Rond 10 uur ga ik met Jolie naar boven. Op de commode krijgt ze een schoon luiertje en haar pyjammaatje aan. Zelfs als ze even daarvoor zat te jammeren van vermoeidheid, weet ze dat "ons moment" is aangebroken en begint ze te schaterlachen, te kirren en te kletsen. Op dat moment vergeet ik al mijn zorgen en kan ik alleen nog maar gelukkig zijn.

Daarna spelen we samen op het grote bed door te knuffelen, te lachen, te kletsen, te "schuiven" (ze vindt het geweldig om op haar rug van het voeteneinde zo snel mogelijk naar het hoofdeinde te schuiven door zich af te zetten tegen mijn handen) en om te rollen.
Dan opeens wordt mijn meisje moe en gaat met haar hoofd schudden en kreunen (haar vaste ritueel voor het slapen gaan) of in haar oogjes te wrijven. Dan snel nog even haar vieze vitamine D en de borst zodat we daarna allebei heerlijk kunnen slapen!
Jolie is echt het zonnetje van mijn leven!
Het enige nadeel is dat ik haar nu zo mis op de dagen dat ik werk en niet kan wachten tot ik haar weer zie en die lach weer op haar gezichtje zie verschijnen..
Mooi toch, het moederschap?
reacties (0)