Bevallingverhaal

Mijn dochter is ondertussen 10 maanden, maar ik heb toch besloten om mijn bevalling op papier te zetten. Ik moest mij op 19 september om 7 uur 's ochtends melden in het ziekenhuis. Ik werd die dag ingeleid ivbm hoge bloeddruk, ik was die dag 37 weken en 6 dagen zwanger. Ik kreeg een bed toegewezen en daarna kreeg ik een pil toegediend, ik had toen nog helemaal geen ontsluiting. De dag was saai, zowel de eerste als de tweede pil (om 12 uur) deden helemaal niets. Rond 5 uur werd de laatste pil ingebracht en voelde ik wat krampjes in mijn buik. Niet echt pijnlijk, het was wel grappig om ze te volgen op de monitor waar ik aanlag. Helaas gebeurde verder niets, de verpleegkundige vertelde dat ze in de avond geen medicijnen gaven omdat ze liever geen avond of nacht bevallingen doen. Dit ivbm dat de dagdienst en betere bezetting heeft dan de nachtdienst. Om half 7 werd de dame die bij mij op de kamer lag naar een verloskamer gebracht, want haar bevalling zette toch echt door. Toen lag ik alleen op de kamer, dit vond ik wel prettig voor het slapen gaan. Ik had nog steeds lichte krampen en ondertussen 1 cm ontsluiting. Om 10 uur ben ik gaan slapen, er werd tegen me gezegd mocht je nu niet kunnen slapen vraag dan op pijnmedicatie want je hebt je nachtrust nodig morgen ga je bevallen. Gelukkig lukte mij het om in slaap te vallen, maar naar een uur was ik weer wakker. Mijn lichaam was aan het zeuren, liggen of zitten was niet prettig dus dan maar een stukje lopen. Maar slapen lukte niet meer, dus ik een verpleegkundige gezocht en de situatie uitgelegd. Voordat ik medicatie kon krijgen moest er eerst even naar de hartslag van de baby gekeken worden, dus ik werd weer aan de monitor gelegd. Het zag er allemaal goed uit, dus de verpleegkundige zou me weer loskoppelen. Ik draaide naar mijn rug en toen zakte de hartslag van de baby enorm. Ze had een mooie hartslag van tussen de 120 tot 160 en die zakte tot 50. De verpleegkundige schrok een beetje, ik rolde weer op mijn zij en toen hadden we weer een goede hartslag. Maar ik mocht niet mee van de monitor af, er werd overlegd met de verloskundige, er werd gekeken hoeveel ontsluiting ik ondertussen had (helaas nog steeds 1 cm). Rond half 1 kwam de verloskunde naar mij toe om te zeggen dat ze de bevalling door wilde zetten omdat de baby in de problemen zat. Nadat ik mijn vrend had wakker gebeld en alvast voor het geval dat er een infuusnaald in mijn hand was geprikt werd ik naar een verloskamer gebracht. Ik moest blijven liggen op mijn zij, anders zakte de hartslag van de baby. Ondertussen had ik helemaal geen weeen meer, dus we waren een beetje aan het afwachten wat er ging gebeuren. Vanaf dit moment heb ik ook geen besef meer van tijd. Ik kreeg uit het niets in een keer hele zware weeen, tussen de weeen zat geen rust periode. Ze bleven maar komen, ik mocht niet van houding veranderen, ik dacht dat ik gek werd. De verloskundige kwam naar een tijdje om te kijken of ik al meer ontsluiting had. Door de weeenstorm die ik had kon ik eigenlijk niet stil leggen en werden per ongeluk mijn vliezen gebroken. Ik had toen net 2 cm ontsluiting en ik begon zelf in de problemen te raken omdat ik uitgeput was van de weeen. Om ongeveer 4 uur in de nacht werd er besloten om een spoedkeizersnede uit te voeren. Ik werd de operatie kamer in gereden, onderweg nog een keer van bed gewisseld, toen ze een ruggenprik gingen zetten hebben ze me aan mijn armen omhoog moeten trekken. Ik kon niet meer zelfstandig omhoog komen. Ik had een verpleegkundige naast me staan en die vertelde me alles wat er gebeurde. Hij zei ook alles wat ik kon voelen, dan zei hij je kunt nu misselijk worden en 2 tellen later was je misselijk. Heel bizar, maar wel fijn dat je weet dat het normaal is wat je voelt. Om 4.18 uur is onze dochter geboren, ze werd boven het doek uitgetild en heel snel mee genomen naar een andere kamer. Mijn vriend volgde haar, ze huilde niet en ze zag blauw. Ik vraag aan de verloskundige naast me of ze leeft en hij zei weet ik niet, ik moet bij jouw blijven. Maar een paar angstige momenten hoor ik in de verte een baby huilen en even later kwam mijn vriend met onze dochter om haar even voor te stellen. Naar een paar knuffels gingen mijn vriend en mijn dochter naar de kamer, ik moest nog dicht gemaakt worden dus ik volgde later.