Syndroom van Asherman

Nadat ik vorige week 2 dames ben tegen gekomen die hetzelfde hebben als ik, vond ik het tijd om mijn verhaal in een blog te schrijven.

In februari 2010 werd ik niet meer ongesteld, dat was raar ik was aan de pil en had nog nooit problemen gehad met mijn menstruatie. Meteen een zwangerschapstest gedaan die was negatief, dus ik was gerust gesteld. Maar de maanden erop werd ik ook niet ongesteld en ben ik naar 4 maanden niet ongesteld te zijn geweest naar de huisarts gegaan.

De huisarts zijn dat het waarschijnlijk lag aan de stress die ik op mijn werk had, mijn lichaam zou het vanzelf weer herstellen. 2 maanden later steeds niks, dus weer naar de huisarts. Nu moest ik stoppen met de pil, lag misschien aan de combi stress van het werk (die had ik nog steeds) en de hormonen van de pil.

Ondanks dat ik nog steeds niet ongesteld was geworden had ik het probleem even op een laag pitje gezet. Mijn partner en ik hadden een huis gekocht en gingen verbouwen, dus nog veel meer stress. Nadat we in ons nieuwe huis waren gaan wonen kwam er een kinderwens, maar ik was nog steeds niet ongesteld. Om van de stress af te komen ben ik van baan gewisseld.

Februari 2011 ben ik weer naar de huiarts gegaan ondertussen was ik al een jaar niet meer ongesteld, ik geloofde niet meer dat het probleem weg kwam uit stress. Ik werd door gestuurd naar het ziekenhuis.

Eerste onderzoek was een echo, daar leek alles goed. Het enige wat ze zagen was dat mijn slijmvlies wat aan de dunne kant was, maar omdat we niet wisten hoever we in mijn cyclus zaten kon dit ook normaal zijn. Ze dachten dat ik geen eiersprong had, dus ik moest om de zoveel dagen naar het ziekenhuis om de kijken of de eitjes groeide en of er een sprong. Ik had een goede eisprong, maar moest nog een keer hetzelfde onderzoek doorlopen, dit keer in combi met een bloedtest of mijn hormonen goed functioneerden. Ook dit bleek goed te werken.

De volgende stap was een hysteroscopie om te kijken wat de oorzaak was mijn dunne slijmvlies. Dingen die genoemd werden waren o.a. misvormde baarmoeder en verklevingen. De hysteroscopie was geen succes, ik had een rare knik in mijn baarmoederhals, daardoor kon de arts de draai niet goed maken en ging ik naar 40 min proberen bijna van mijn stokje van de pijn. De arts had wel vast gesteld dat mijn baarmoedervorm goed was, en hij was er van overtuigd dat ik verklevingen had. Maar hij kon het niet zien, maar alles wees erop zei hij.

In oktober 2011 heeft de arts bij mij een 2de hysteroscopie gedaan, volledig onder narcose, want hij wou meteen alles weghalen wat hij tegen kwam en als het ernstig was moest hij misschien ook via de buik naar binnen. Hoe langer de ingreep hoe ernstiger het was werd mij verteld.
Toen ik wakker werd, wou ik meteen weten hoe laat het was en ik controleerde meteen of ik een buikwond had. Het was een korte operatie geweest en ik had geen buikwond. Op dat moment was ik zou blij, het viel waarschijnlijk allemaal mee. Tot 2 uur later toen de arts kwam binnen lopen en vertelde dat mijn baarmoeder zwaar verkleefd was geweest en dat ik nog een 2de operatie moest.

Ik had met mijn partner afgesproken om tegen de wil in van het ziekenhuis niet aan de pil te gaan. Ik was na de operatie gewoon weer goed ongesteld, nooit geweten dat je daar zo blij mee kon zijn. Per 1 december 2011 was ik weer gewisseld van baan, op mijn oude baan werkte het niet vanwege alles wat de onderzoeken enzo met zich meebrachten. We hadden met oud en nieuw het gevoel dat we zwanger waren, ik was overtijd maar de test was negatief en ik werd een paar dagen later ongesteld. In januari werd ik door het ziekenhuis gebeld dat ik de week erop geopereerd zou worden, maar 1 ik was niet aan de pil dus mijn cyclus was die week niet goed voor de operatie en 2 ik had net een maand nieuw werk en mijn baas wist nog nergens van. Het ziekenhuis was boos dat ik niet aan de pil was gegaan, dus een smoes verzonnen waarom niet. Uiteindelijk gingen ze accoord met een operatie begin februari, ik had een goede regelmatige cyclus dus daar konden we op plannen.

De dag dat ik ongesteld moest worden kwam en ging voorbij, 2 dagen later raakte ik een beetje in paniek dat ik de datum van de operatie niet zou halen. Omdat je Binnen zoveel dagen naar je menstuatie de operatie moet hebben. Dus uiteindelijk een zwangerschapstest gedaan en ik bleek zwanger. Wij konden het niet geloven. Ik dacht echt dat ik niet zwanger kon worden, maar daar was het lang gehoopte plusje.

Ondertussen ben ik moeder van een dochter van bijna 4 maanden en wij zijn zielsgelukkig. Er zit alleen een steeds groter groeiende zorg bij mij, ik ben namelijk nog steeds niet ongesteld geweest. Dus ik begin steeds bezorgder te worden of naar mijn kiezersnede de boel weer verkleefd is en ik misschien het hele traject nog eens door moet.



Hysteroscopie